Evet
Bir zamanlar
Seni anlayamamıştım

O kadar ısrar
Ve yakarışların karşısında
Sana acımak geliyordu içimden

Hislerimin
Densizliğinde senin
Gözlerinden süzülen yaşlar

Yıllar sonra
Hala aklıma geldikçe
Kendime kahretmeden duramıyorum

Evimize
Her gelişimde evinizin önünde
Seni görmem ve özlemle bakmana şahit olmam

Masumluğun
İzlerinde seni bulmam
Yüreğimi yumuşatmıyordu nedense

Seni artık
Gözlerinden okumaya çalışıyordum
Bir şekilde derbeder edilen hislerimle

Tek isteğin
Seni reddetmememdi

Yeter ki kabul et
Sen ne dersen de ona teslim olayımdı

Fakat
Senin bu denli ısrarlı olman karşısında
Niyetini ve kalbinde var ettiğin sevgini
Anlayacak kadar duygulu değildim

Var olan güzelliğin
El işlerinde ki becerin, edep içinde
tercih ettiğin tevekkülün tüm komşuların dilindeydi

O kadar
Talibin olmasına rağmen
Onların huzurlarına çıkmaman

Hala
Benim için bir şeyleri
Fark ettirmiyordu ne yazık ki

Hiç unutamadığım
Size doğru yaklaşırken senin
Ne kadar heyecana kapıldığındı

Konuşmak
İsteyip te çok zorlandığın
Ve peş peşe yutkunduğundu

Hala ben senin
Bir ev kızı olduğun için
Sıkıldığına yorumlamıştım

Sana karşı
İlgisiz, hissiz, düşüncesiz,
Nezaketsiz bir insan olarak hatırlanırdım

Ahrenlerin
Gelin olurken, nihayetinde
Çocuklarını büyütürken sen hala evdeydin

Ben annemim
Rızasını kazanmak için bakmaya
Gittiğim kızın evlerine yaklaşana kadar

Annemin
La havle demesiyle irkilmiştim

Senin
Koşarak geldiğini
Fark etmiş meğerse

Sen soluk soluğa
Ağlıyordun bunu bana yapmayın

Gönlümün
Sende olduğunu biliyorsun
Deyince açıkça afallamıştım

Bilmiyordum
Bu kadar tutkuyla
Kendini bana bağlayacağını