Çocukluğumun sade dondurma kıvamındaki hülyası.
Turna katarlarının yükü yüreğimdeki hatırası.
Ömrümü sebil etmek isterken ayrı düştüğüm,
Şehirlerin en hası gönlümün yurdu,sevdamın yuvası.
Güneş perisi Mersin, yalan gerisi Mersin.

Hasretini dokurum ayrı geçen zamanlarda.
Dönülmez seferlere mahkum limanlarda.
Hatıralarının tuzu hâlâ genzimi yakar.
Senden ayrı geçen hasret kokulu akşamlarda.
Özlem perisi Mersin, yalan gerisi Mersin.

Bir şehir bir fanice ancak bu kadar sevilir.
Bağrından nice bin güzellikler derilir.
Ufkumu süsler çocukluğumdan kalan resmin.
Hatıran bağrımdan kopar da geceye serilir.
Kentler perisi Mersin, yalan gerisi Mersin.

En sade en güzel şehrisin ömrümün hâlâ.
Otağ oldun bana ve küllenen sevdama,
Yaslı günlerimde de bayramlarımda da.
İçimi ısıtan, beni kuşatan anılarımla.
Ömrümün varı Mersin,yalan gerisi Mersin.
Ankara,16.02.2008 İbrahim KİLİK