Sen bu kadar zayıf,
bu kadar güçsüz olamazsın.
Kalk hadi toparlan;
şöyle bir silkin, kendine gel!
Kaldır kafanı, etrafına bak;
hayat herşeyiyle devam ediyor,
yaşam seni yeniden çağırıyor işte;
açmış kollarını bekliyor bağrına basmak için seni...

Kulak ver,
seni hayata getiren sese kulak ver.
O seni unutmadı, unutmaz...
Olsa olsa sen O’nu unutmuşsundur da
o yüzden düşmüşsündür bu duruma!

Hadi kalk artık,
akıtma gözyaşını boşuna.

Dimdik ayakta olman gerekiyor senin,
meydan okuman gerekiyor hayata ve zorluklarına.

Bu kadarcık acı seni yıldıramaz,
hiçbir şey yıldıramaz seni;
kalk artık, hadi uyan...
Bak, yeni bir gün doğuyor bütün yaşananları unutturacak...
Sabah güneşi yüzüne vuruyor pırıl pırıl.
Uyan artık,
daha ne bekliyorsun!...



10 Aralık 2000