Seni karýþýlýksýz, hesapsýz sevdim ben
Sevgimi sana hiç açmadým
Yalvarýrcasýna dil döküp
peþinden hiç koþmadým
Diz çöküp önünde
ayaklarýna dolaþmadým

Hoyratça tüketmek istemedim sevgimi
Ýçten içe yanmayý seçtim ben
Seni de yakmamak için olsa gerek
Sana fazla bulaþmadým
Gelmedim üzerine
Haddimi bildim, sýnýrlarý aþmadým

Bir þey beklemeden, bir þey istemeden sevdim,
Sadece sevdim, seni sevmeyi sevdim
Ýçimdeki yangýnlarý bilip de, acýma bana diye
bunca yýl sana yaklaþmadým
Bu sýrrý gömdüm yüreðime
ve inan kimseyle paylaþmadým

Sana sevgimi belli etmedim
Senden hiç söz almadým hayatýnýn herhangi bir döneminde
Beni sevdiðini de kanýtlayamam kimseye
Ama o gözlerindeki ýþýltý var ya
Biliyorum, o ýþýltýda bana ait bir þeyler var,
Hiç paylaþmamýþ olsan da sözlerinle
Bana ait bir þeyler var yüzündeki tebessümde

Hissedebiliyorum, seninle her karþýlaþmamýzda
Sanki bir sýrrý açýða çýkarmak istiyormuþçasýna
Öyle içten, derinden bakýyor ki gözlerin
Zýrhýmý deliyor, batýyor kalbimin orta yerine
Ve yýllardýr orada hapsolan ne var ne yoksa
Sâfi mâna olup akýyor bir kalpten diðerine

Þimdi yýllar sonra ilk defa
haykýrmak istiyorum tüm kalbimle
Ama baþka söze ne hacet,
Artýk var gerisini sen anla
Ya da az daha sabret, az daha,
Ne de olsa sabretmesini bilene
tüm sýrlar ayân olur zamanla!