Büyük sevdalar gözlerde gizlidir. Bizimkisi büyük sevda mı acaba? Bir bakış, bir gülüş, bir dokunuş artık aşktan sayılmıyor. Hayatın en normal şeyleri...
Bense öyle bir aşk istiyorum ki; gözlerde başlasın. Sonra al al olsun yanaklarım utancımdan. Gözlerim yere insin, hep öylece kalsın. Görenler bir daha hiç bakmayacağım sansın. Dalıp dalıp gitmeliyim zaman zaman. Yüreğimde hissederken onu, gördüğümde dilim tutulmalı. Gözlerimden aşağı inmemeli bendeki aşk. Hele dudaklar, onların bu oyunda hiç rolü olmamalı. Kaçamak bir dokunuş heyecanlandırmalı ta derinden. Ufacık bir tebessüm uçurmalı çocuk yüreğimi. mutluluk oyunu oynamalıyım aşkların en güzeliyle. En güzel diyebilmeli, en masumca yaşamalıyım sevdayı.
Sevda demeliyim; ben biliyorum, yaşadım. Çocukçaydı, gülünçtü ama sahiciydi. Öyle bir yer bulup yerleşti ki, dokununca acıyor.
Sormalıyım sevdayı; duyamazken istediğimi, dahası var demeliyim. Siz bilmiyorsunuz, yaşamamışsınız. Uykularınız kaçmamış toz pembe dünyanıza eş...
Sonra onlar bana sormalı. Bir çırpıda çizmeliyim resmini. Bir cümlede... işte budur sevda, işte bu! Rengi yok sevdanın, kalemsiz yapılır resmi. Bilmez konuşmayı,her sözünde yalan vardır. İnanmaya gelmez, inanmayın. Ne susturabilirsiniz beni, ne de duyarsınız... Bir gün gelir bir elinizde kalem, bir elinizde kağıt resmini çizmeye çalışırsınız sevdanın...