Her nimetin olduğu gibi çayın da kadrinin bilinmesi gerektiğine inanırım. Bu yüzden çayı özenle içerim. Her yudumundan ayrı bir tat alırım. Adeta çay içtiğim bardağı incitmekten çekinir, onu itinayla tutarım. Bence çay içmek öyle alel acele yapılacak işlerden değildir. Çaydan keyif alabilmek için, ona zaman ayırmak gerekir. Ki bu hem demleyen ustaya hem çaya saygının gereğidir.

Benim bu çay tutkumun doğallığı kadar, bunu anlamsız bulanların olması da doğal bir durumdur. Bu durumdan da rahatsızlık duymuyor, hoşgörü ile karşılıyorum. Dün gece yine çayımı yudumlarken, benim çayla ilgili gereğinden fazla şiir yazdığım yorumunu yapan ve "senin yüzünden , çay içmekten vazgeçeceğim" diyen bir arkadaşın sözlerini hatırladım, ister istemez elim kalem ve kağıda gitti... Sakın inatlaşma olarak algılanmasın.İçimden geldiğince yine çay için birkaç dize karaladım. Affola.
Çay Tutkusu
Sen bana ne dersen de.
Mest etti beni yine,
Bardaktaki aşifte.
Hele, ince bellide nadide mi nadide.
Ayrı bir edası var,
Kendince havası var.
Sanmam ondan hası var.
İsterim ille de çay.

Rengini tasvir eden,
Bir renge eremedim.
Bardaktaki güzelden gönlümü alamadım.
Her içtiğim yudumdan inan ayrı haz aldım.
Onun yerini tutan içecek bulamadım.
Sen bana ne dersen de.
Mest etti beni yine,
Bardaktaki cazibe.
Üstündeki buğuyla,
Sanki farklı bir dünya.
Sımsıcak gülüşüyle,
Rüya içinde rüya.
Bir hayal aleminde içerim huşuyla çay.
Baktıkça azizleşir ,
Bence duruşuyla çay.
Ankara,14.10.2008 İ.K