13. Mektup

Köprüleri atýp gittiðin günden beri sevgi kelimesi dilime o kadar yaban ve yavan kaldý ki sevdiðim. Artýk o muhteþem güzel kelimeyi dilime dahi alamýyorum. Ara sýra hayal meyal kalbimden geçiriyorum. Mutsuzluktan mutsuzluða sevgisizlikten sevgisizliðe savrulup duruyor ömrüm. Mutsuzu kim nasýl mutlu edebilir ki. Sevgisize kim sevgi ekebilir ki. Kim sevgi seninde hakkýn sevmek sevilmek seninde en doðal hakkýn diyebilir ki artýk. Sevse ne olur ki, sevilmedikten sonra. Zamanla mutlu olurum diye düþünüp durup kendimi avutuyorum. Yüreðimi ateþe atýp gittiðin günden beri avare dolanýp duruyorum gök kubbe altýnda.
Öyle büyük öyle derin ve saf bir söze inanmýþtým. Tüm beynimle tüm yüreðimle senin için iþte bu insan bu ay yüzlü gül bakýþlý insan bana bir ömür yetecek hiç bitmeyecek bir sevda verir dediðim. Þimdi ne haldeyim ah bir bilsen. Ömür bitmeden biten sevginin hüznü içindeyim. Þimdi o sevgi denizinde bir sabun gibi eriyip duruyorum artýk.
Gidiþi olup da dönüþü olmayan yola çýktýðýn günden beri her dostun dos doðru dost olmadýðýna inandým artýk. Gözlerimde kulaklarýmda yüreðimde o unutulmaz sözünü taþýdým. Ýnsanýz elbette kusurlarýmýz kabahatlerimiz olur elbette. Kýrýlýrdým burkulurdum incinirdim ama yine de küsmezdim küsemezdim sana. Akrepten yýlandan çýyandan daha zehirli yalanýný duyduðum günden beri gerçek bir mutluluk için emek sarf etmediðimi anladým. Anladým ki bu bir kusur deðildi. Affedilmesi mümkün olmayan büyük bir günahtý benim nazarýmda. Hayat adamý gönül insaný olmayý isterken hayata gönüllere gönlüme gönlüne küstüm. Aþkýn koca bir yalan olduðuna inandým.
Hayatýn getirdiði dertlere kederlere kimine gülüp geçtim, kimini içime atýp sustum. Bir yudum bir nefeslik insanýz. Aldýrma hoþ gör gitsin. Unut acýlarýn bitsin dedim. Yine de hoþ gördüm ama bitiremedim hala seni. Yüzümün kanlara boyandýðý günlerde dahi karanlýða sessizce seni fýsýldadým. Ýhanet kimi mutlu etti ki seni mutlu etsin ey sevdiðim. Çoðu kez artýk þeytan görsün yüzünü diyorum kendime. Gel gör ki heyhat. Heyhat ki ne heyhat. Yine acýyan sýzlayan benim yüreðim oluyor.
Yalan üzerine kurulan yýkýlmaya mahkum hayatlar gibi bizimde sevgi hayatýmýz yýkýldý þimdi. Her gün sana sýmsýcak sevgiler getirmeyi hayal ederken þimdi seni ne zaman anýmsasam derin bir acý kaplýyor yüzümü. Anladým ki mutluluðun mutluluðu oluyor. Acýnýn mutluluðu olmuyor sevdiðim.
Nasihatçý bir vezir olan aklým her gün unutmamý býkmadan usanmadan hatýrlatýyor. Bitmeyen kavgalarla dolu beynim ve gönlüm ne aklýma kulak asýyor nede baþka bir çareye dönüp bakýyor. Gönlüm hep þunu diyor, benim azýðým ne akýldýr ne fikir ne de baþka biþey. Benim azýðým aþktýr aþk diyor bana. Yana yakýla aþký arýyor yeniden. Ebedi sýrra erip o sýr içinde yok olmak o sýr içinde huzuru bulmak istiyor. Her günümde düþündüðüm olmazsa olmaz dediðim, sevgi yok artýk. Yerinde büyük bir hüzün var. Ne zamana nereye kadar böyle sürer bir hayat bu acýlar bilemiyorum. Bir bilinmezliðin içinde içimde ölmeyen bir sevgi taþýyorum.