ADIM ATEÞ'ti benim / YAHYA ÖÐRETMENÝM


....Yanlýþ okumadýnýz.Hal ve davranýþlarýmdan,kýrýcýlýðýmdan,aþýrý yaramazlýklarýmdan dolayý
bulunduðumuz mahallelerin ve de okuduðum okullarýn hem sakinleri/hem de öðretmenleri
mizin ortak kararýydý….ATEÞ…
-Adým ATEÞ’ti benim.Bu nedenle ben de adýma yakýþan her hareketi,tereddütsüz üslenmiþtim
………Öyle ya; Annem bir kýzým olsun da/isterse yedi düvel elinden innallah etsin diye az mý
dualar etmiþti.
………Allah bu,vakti saatine denk gelmiþ ki/annemin dualarýný kabul etmiþ.Tam da gönlüne
göre vermiþ beni.Yaþýtlarýma ay ne sevimli bebek denirken/bana da afet-i devran denirmiþ.
yaþýtlarým bebek muamelesi görür/bebekçe sevilirken/ben korkulu rüyalardan uyanmak için
Sevilirmiþim….Yani…..SUS PAYI..
-Dolayýsý ile her zaman,herkez benimle iyi geçinmek zorunda kalýr ve bunun için aþýrý çaba
sarfedermiþ.Aksi takdirde kimseler durduramazmýþ ATEÞ’i…Her seferinde ortalýðý birbirine
katmak/yakmak/yýkmak/kýrmak ATEÞ’in iþi.
………Ne yaramaz,ne çýlgýn,ne söz dinlemez bir çocuktum.Bürokrat olan babamýn bir baþka
þehre taini çýktýðýnda and olsun ki tüm komþular hayýr/hayrat yapar/helva daðýtýrlarmýþ.Eeee..
ATEÞ birdaha canlarýný yakmayacak ya../ varsýn kavursunlar helvayý.70’lerin ortalarý o dönem
hiperaktivite/QX uzmaný falan da yok.Üstelik çocukluðumun bir kýsmý da; Caným babamýn
Görevi nedeni ile Beyrut-Þutura-Þam’da geçiyor.Bu demektir ki oralarýn halký da benim fýr
týnamdan fazlasý ile nasipleniyor.Þutura elamman/feryat ediyor.Hergün camlarý,kapýlarý,kafa
larý kýrýlanlar hem evimize/hem okuluma koþuyorlar.
……..Bir gün býçak kemiðe dayanýyor.Okul Müdürü çaðýrýyor annemi/babamý.
-Biz bu iþin içinden çýkamadýk.Önüne geçemiyoruz ATEÞ’in gördüðünüz gibi Okulumuzun
düzeni de alt üst oldu.Sizlerin bir fikri vardýr elbet diye söyleniyor.
-Babam o ciddi/maðrur edasý ile; Yapýlmasý gereken ne varsa yaptýk efendim demekle yeti
niyor.Zavallý annemin ömrü de özür dilemekle geçiyor.Böyle afet/dehþet yaramaz bir çocuk
la….
…….Þimdilerde daha iyi anlýyor ve geçmiþe dönüyorum.Aman Allahým bu benmiyim? ..
Bütün bu akýl almaz yaramazlýklarý nasýl yapmýþým ki..? Çocukluðumdan bu yana beni ta
nýyanlarýn aklýnda ATEÞ olarak yer edinmiþim.Öylesine yerleþik ki adým/yýllardýr hiç ama
hiç deðiþtirmediler.Oysa BEN DEÐÝÞTÝM…O azgýn okyanuslardan/karaya vurdum.Durgun
akan sular gibiyim artýk.
-Eski arkadaþlarým/dostlarým ve komþularýmla kimi zaman bir araya geliriz.Hepsinin beden
lerinin herhangi bir yerinde mutlak taþýdýklarý benden izler var.Yara,kýrýk,çatlak,dikiþ falan.
Buna raðmen ne kadar mutlular.Seni asla unutamadýk ve anlatacak ne çok þey býraktýn bize
diyebiliyorlar.
……..Bense onlar da korku býraktýðýmdan eminim/tatlý anýlarla karýþýk korkular.
-Öyle ki,dünyanýn neresinde görürlerse/görsünler beni en uzaktan bile TEREDDÜTSÜZ taný
yorlar.Ben de buna þaþýyorum.Týpký geçtiðimiz yýl 13 milyon nüfuslu devasa Ýstanbul’da Tak
sim meydanýndan/Niþantaþý’na doðru geçiyorum,ýþýklardayým.Ansýzýn bir el omuzlarýmda bir an irkiliyor sonra hýzla dönüp bakýyorum ..60’lý yaþlarda düzgün kýyafetli/ alný açýk karizmatik bir bey..
-ATEÞ sen ha….
-Ya siz,ben sizi tanýmýyorum..
-Ýyi bak/bir daha bak..
-Üzgünüm…
-Ya sesim…
-Evet sesiniz yabancý gelmiyor …
-Minik bir kahkaha patlatýyor beyefend…ÇEKME SAÇLARIMI KEL KALACAÐIM..
-Attýðým çýðlýða dönüp bakmayan kalmýyor o an....aaaa…Yahya Öðretmenim..bunca yýldan sonra
inanýlýr gibi deðil / beni nasýl tanýdýnýz hocam?
-Nerede olursan ol /seni tanýmamak imkansýz.Öyle bir þansým yok ki benim.Ömrümde mühür gibi aklýma kazýdýðým tek sensin ATEÞ...ve hiç deðiþmemiþsin...
.....TÜM YAHYA ÖÐRETMENLERE SELAM OLSUN.