Dökülür gül güzelliği renk olup demlikten.
Dağılır bir hoş koku dostluktan, yârenlikten.
Haz alır tüm gönüller semaverli şenlikten.
Tadı tattır, rengi hoş, has kızın tebessümü.

İncelik,zarafet , narinliktir zenginliği.
Deniz aşırı haz sunar cana enginliği.
Dindirir ruhların sıkletini dinginliği.
Dem ondadır, nam onda vaktin nazlı gülsümü.

Açan ateş ruhudur, bir karanfil misali.
Bardakla dudakların en doyumsuz visali.
Anlatılır yıllarca bitirilmez masalı.
Demliğin anlattığı vuslatın öyküsü mü?

İçen de içmeyen de hakkını teslim eder.
Dökülür her yudumda bedenden gam ve keder.
Gül ve karanfil bile rengine gıpta eder.
O rengin ve ateşin solmayan türküsü mü?
Mersin,12.12.2008 İ.K