„Yaþamýn bir anlamý varmý?“ sorusunu soruyor aklým
Aþký anlatmaktan baþla istersen!
Ömrümün kýrýk çerçevesinden önce yüreðime bakýyorum
Sonlandýramadýðým yollara giriyorum, çýkmazýnda ayrýlýklar
Belki li ve miþ´li kuramlarým güldürüyor aklýmý
Diyor ki bana:
„Gördün mü açýklayamýyorsun!“
Yüreðim, yüreðim ancak ögrenebildi sevmeyi ve sevilmeyi, gülme bana.
Hem biliyormusun, sen zaten aþktan anlamýyorsun.


Kazanç ve kayýp çizelgemi önüme koyuyor zaman
Hesabýný yapmasý senden!
Avucumdaki insan sýcaklýðýndan ve bana uzanan ellerden sayý çýkaramýyorum
Gidenleri ve gelenleri acaba toplamalý mý yoksa çýkarmalý mý?
Ýþim olmadý böyle hesaplarla, insanýn insanlýðý azalmamalý
Yaþamýþ olduðumuz hiç bir zaman kayýp sayýlmamalý
Tarihlere suskunum!
Senin aktýðýn yerde aktým, durulduðunda duruldum
Ve ey zaman, ben senin bin yýlý bir ana sakladýðýný duydum.


Fotoðraf albümünü önüme koyuyor anýlar
Kendimi tanýmadýðým zamanlarý hatýrlamamý istiyor benden
Resimlere bakýyorum
Parmak basýyorum önlüklü bir çocuðun resmine
„Bu sen deðilsin!“ diyor bana gözlerim
Þaþýrma!
Uzun bir yoldan da uzundu varmak senden sana
Ne çok þekil deðiþtirdim ben
Etimden týrnaðýma
Ne çok yer deðiþtirdim ben
Çölünden ormanýna
Sesimin ahengini
Yüzümün biçimini
Deðiþtirmedim bir tek, pusulama yön veren yüreðimin sesini.


Yaþamýn kýyýsýnda duruyor içinden çýkardýðým
Bir vahiy dinler gibi susuyor fýrtýnalardan kurtardýklarým
Kimbilir belki de artýk güneþ hep açabilir
Artýk herþey yaþanabilir ve sözler kaðýtlardan kurtarýlabilir di.