Süzülür de huzurun öz suyu imbikten bardağa.
Çay diye geçer adı damgasını vurur her çağa.
İçene unvanı sorulmaz ne amele ne ağa.
Bakışı fettan,demlik güzeli,kabı ince belli.

Bardakta dilber bilinir, fincandaysa aşiftedir.
Şekeri tek tek atılır, kaşık bardakla çiftedir.
İçene rayihası hoş, içmeyende de ukdedir.
Süzülüşü yakan cilve, tavrıysa kendince belli.

İmbikten geçen güzellik, eda, tavır naz niyazdır.
Kızıl saçları efsane, yakışı sanki de yazdır.
Kiraz dudaklarda ateş, kışın kardaki beyazdır.
Sevgilide yakan buse, semaverde çifte telli.

Onca hengâme içinde durulur bardağa dolar.
Gören ondan vazgeçemez puslu hayallere dalar.
Çözülür suyu görünce haz rengini suya salar.
Diller ondan bahsederken konuşmayan tatlı dilli.
Ankara,26.02.2009 İ.K