Her gün ağlamak ne çare
Badireler içinde nefeslenmek hikmetli bir hikaye
Lakin umutlarımın hazanı niye ve şevksiz nefesim eşliğinde

Yüzüm gülse de kalbim ağlar
Yüreğimden hicranlı sancılar bilmem kimi bağlar
Vuslatla terennüm edilir şarkılar ve hüzünle çekilir nazlar

Hazlar hasretimle anlamlaştı
Baharlar serdettiği asudeliğiyle kimi anlar sanattı
Ömrüm sevmekle ve sessizlik içindeki aşkı demle manalaştı

Nihayetler bilirim zamanlı
Lakin kalbim sürur ile kederdir anlamlaşmadı
Ruhum hicrana kandı, sevilen için terennüm edilmek kardı

Gel ey habersizim vurgunsun
Sen edebinle gönül bahtımda ne taht kurmuşsun
Suskunluğun ve nazarınla hatta gönül cenahında soluksun

Aşk halin deminden nazardır
Sevda har denkliğinde gönül için bir ilkbahardır
Muhabbet niye vardır ruhun insicamında anlam ne sanattır

Yapraklar hazanı resmediyor
Kalbim ikliminde hicranla yüzleşerek yari anıyor
Sancılar dur durak bilmiyor ve haz suskunlukta asudeleşiyor

Ey suskun sazlar sizde niyazlar
Ruhumu kuşatan tınılarla nefeslendiğim sabahlar
Halimden sudur ettiğim salvolar ve gecenin haşmetiyle aşklar

Ah divaneliğim tarumar ediyor
Dirliğimde demlediğim niyazlarım kefaletimi diliyor
Hak, hakkaniyet ve tevazuu netliğini gerekçeli olmasını istiyor

Ağlayan kelamım ey hak diyor
Bilme ki halimde ki sancılar nedendir şikayet ediyor
Ruhum badireler içinde hidayet için sulhu sahibinden bekliyor

Aşk için niteliğin zarureti asıl
Niyette inayet hasıl olmayınca seril mi örülmüş hasır
Kim bilir nasibi mukadderatın indinde bekleyecektir kutlu vasıl

Nedensiz pişmanlık hak mıdır
Hakikate vasıl olmak aşkı bahtında yaşamak sanattır
Kim için ecrin darlığında saklanan muhabbeti hasretmek haktır