hayat suskundu ve etlerim kemiklerimden tam anlamıyla ayrılmak üzereydi
ve ben yol alıyordum ıssız, kurak bir vadi boyunca
vadide sessizdi ve sakin..
şehirden bir hırsız gecmekteydi o anda,
gözlerim kördü ve calınmıstı, yitirmiştim gözlerimi
fakat ıssız vadi boyunca hala yürümekteydim.
cok güzel,sıcak bir melodi mevcuttu kulaklarımda
ve is vardı ciğerlerimde.


yavas yavas yokladı ellerim ceplerimi
yitip giden varlıklarımı tespit etti
ve bir liste sundu ama bitiremedim cümleyi..


etlerim hala kemiklerimden ayrılmak üzere
insanlarıda tek tek ayırıyorum birbirinden
gözlerim ellerimle ortak çalışmakta
bir yandan izliyorum onları ve bir yandanda yokluyorum kendimi


vadiden giderek uzaklasıyorum
hayatın tadını daha iyi alıyorum ve uzaklaşıyorum kendimden
yeni renkler keşfediyorum
çünkü yakaladım sehirde dolanan hırsızı ve almam gerekeni aldım tekrar geri, kalanını ise bıraktım

vadi burada, ben buradayım ve sehirdeki hırsızda yanımda...
etlerim tekrar kemiklerimle bütünlük olusturmakta ve ben agır agır yol almaktayım
gidiyorum çamların arasına , melodi ise hala kulagımda ve cok kuvvetli calıyor bu kez parcasını...


ve şarkı hala devam etmekte en güçlü ezgisiyle...