Yazıya adam ve sanat sözcüklerinden özür dileyerek başlıyorum.

Köle ticaretinden de bahsetmeyeceğim. Sözü fazla eğip bükmeyeceğim de...

İnsanı köleleştirmek ne kadar alçakça , ne kadar insanî değilse, bir konuda birilerini yarı yolda bırakmak da öyledir.

Yazının başlığında kurduğum tamlamayla, iki olumlu manadaki kelimeyi,gayri ahlâki bir terkibin içine attığım için vicdan azabı da çekmiyor değilim.

Lâkin bir dostu eken, bir dava arkadaşını satan kişiyi başka türlü ifade edemezdim.

Ya bir bardak çaya, bir sigaraya adam satanlar... Kulakları çınlasın...

Böylelerini düşündükçe ip üstünde hayatlarını tehlikeye atarak yürüyüp para kazanan adamlara hayranlığım bir kat daha artıyor...
Ankara,22.01.2010 İ.K