Karla kaplı bir 26 ocakta (2004 yılı) seni toprağın altına koyduk anne. Altı yıldır aklımdan çıkmadın, hiç bir zaman da çıkmayacaksın. Karlar altında vücudun bozulmayacak, hep aynı kalacak , evde yatağında değil de mezarlıkta yatacaksın , o çok şiddetli ağrılarından da kurtaracaksın diye ölümüne teselli aradım ta altı yıl önce. Mantıklı bir açıklaması yoktu bunun ama o an böyle düşünmüştüm, elimde değildi. Ama zaman aktıkça yokluğunun izleri görülmeye başladı anne.Keşke yanımda olaydın diye sık sık iç geçirmeye başlamıştım ama sen yoktun.
Allah izin verirse senle irem bahçeleri içinde, kuş cıvıltıları ve gümüş renki derelerin kenarında birlikte oluruz.Allah seni esirgesin ve bağışlasın.Amin.