Ah aşk
Kelimelerde tek hecesin
Gönül iklimine sürur bahşedensin
Dilin şevkisin, hissiyatın rengisin, fevksin
Ruhun ikametgâhı, kalbin saltanatında sen fevkaladesin

Bazen
Yâd ellere alıp götürensin
Bazen de hüzne gark eden ensin
Hasretin mihengisin, düşüncemde öndesin
Atimden bir ses ve mazimden hissettiğim nidalara nefessin

Halim
Sana amade olan sancaktır
Ruhum senin şavkınla anlamlaşacaktır
Melalim ağlayacaktır, takatim kalmayacaktır
Kişiliğim kaybolacaktır, feda olmak aşkın rüknünde farktır

Lakin
Kim hakkıyla anlayacaktır
Duyguyu, hevesi aşk iradeyle anacaktır
Akıl ne olacak, izan uzaklaşacak ne kalacaktır
Hiddet ve şehvet hayvanla anılacak edep aşkı ağırlayacaktır

İnsan
Niçin yaratılmıştır, kuldur
Âdem olduğunu unutan insan solmuştur
Kim niçin kovulmuştur, vicdanın sesine yabandır
İnsan kullukta aşk farkıyla nurdur irfan sahipleri onu bulur

Ey aşk
Sen sukutumdasın, hazzın
Kalbi rızamda aklaşan endamlı nazarsın
Sen vaktin payesi, gönüllerin mesti pervanesisin
Evet, sen insan içinsin, kul olabilmek için bazen halde eşiksin

Ancak
Seni sevk eden, kalbe eken
Gönlü güzelleştiren, edebin fevkine erdiren
İhsanı bildiren, ecri güzelleştiren, sadakati öven
Sahibin var ya, işte onu hakkıyla anlamak, anmak için aşksın

Ne söylesem
Ser verip sır vermesem de
Ömrümün sayfalarında eriyip tükensem de
Hicranı kuşansam, hüzünle anılsam, dert olsam
Sen başkasın, halimde umutsun hasretimde nursun, huzursun
Ey aşk sen kalbimi şevke erdiren, ruhumun sulhunda saltanatsın
İnsan olmak, yaratanı tanımak, secdeye kapanmak, vuslatı yaşamaktır
Sensiz ne anlatılırsa ve hatta maslahatlar içinde bahaneler sunulsa noksandır



Mustafa CİLASUN