Cam kýrýðý el kanatýr, buz kýrýðý soðuk düþ yaþatýr
Sensizlik hem virane bir konaktýr pencereleri kýrýk
Hem bir rüzgardýr jilet gibi keskin buz gibi soðuk
Bu hayatýn mimari sensin her tarafým yýkýk dökük

Her gece ayaklar altýna alýnýrken tüm duygularým
Ne gelmeni dileyebilirim ne de seni sevebilirim
Gözyaþlarýnýn düþtüðü yerden kaldýrdým dizlerimi
Yaralýyým artýk ezdirmem sana kanlý çiçeklerimi

Düþtüm senden uzak bir þehrin izbe sokaklarýna
Bana nereden geleceksin yollarýmýz ayrýlýða çýkar
Aðlamam duyulmaz hiç olmayacak bir dua gibi
Gözyaþlarým kaldýrýma düþüp yüreðimi parçalar

Aþkýn çýkmaz sokaklarýndan ulaþtým yalnýzlýðýma
Sardým kollarýmla þehrin karanlýk sessizliðini
Avuçlarýmda kanadý parmaklarý yardým ellerinin
Vurdum alnýmý taþlara kan ile yazdým kaderimi