Nahif bir düştür elif dalında tomurcuk gül.
Saçları ayrı masal kirpiği ummana tül.
İncelir fikirlerde tozar yağan karlarda.
Saçları rüzgârlarda sanki efsane kakül.


Elif bir sırlı demdir gizem içinde gizem.
Onmaz yaraya merhem gönlün içinde mahrem.
Çiçeklerin öz suyu gülden intikal huyu.
Çözülünce saçları geceye odur kadem.


Zamanı taçlandıran çağlar ötesi beste.
Buğusudur yükselen çağıl çağıl hoş seste.
Gül tebessümlü peri rüya süsler elleri.
Cana taze kan verir edası son nefeste.


Elifin efsanesi binbir gece masalı.
Dinlemeyen bahtsızdır dinleyense tasalı.
Dal boyunu görenler onun meftunu olur.
O her dem taze kalan çiçekli bahar dalı.
Gölbaşı,08.03.2010 İ.K