Yılankavi yollar,
Umutlar yitik ülke.
Yüreğimin orta yerinde leke süveyda.
Ellerim dilsiz...
Bir deprem sonrası çaresizliğindeyim.
Kaç oyuncak kırdım ağladım sessiz.
Eskizlerim talan edildi sevda adına.
Dağladım yüreğimi.
Ne barkım ne evim.
Penceresiz bacasız varoşhaneyim.
Ağrısız , sızısız da olmak isterdim…
Kaçmak istedim kaçamadım keşke kaçabilseydim.
Oyuncaklarımı aldı devran,
Bomboş ellerim…
Kaç avuntu şarkısı besteledimse yarım kaldı.
O yüzden öksüz şiirlerim.
Pencerelerden bakamıyorum kör sağır hayallerim.
Sensizliği hep içime dürerim.
Adını ansam kanar yüreğim titrer ellerim.
Oyuncaklarımı geri isterim.
Güzeldi tebessümünün gölgesi,
Hem üşürdü yüreğim hem yanardı.
Oyuncağımın adı ilkbahar,
Mevsim sonbahardı…
Kayboldu oyuncağım, ben ağladım devran ağladı…
Sen ne anladın ne ağladın!
Hiç oyuncağım kalmadı.
Hayallerim yarım.
Yüreğimi sen aldın.
Oyuncaklarımı zaman çaldı.
Artık zambak kokulu ellerinde ben oyuncaktım.
Kayboldu yollarım, sen de kayboldun.
Ağladım, yolumu bulamadım, yolunu bulamadım,
Çıkmazdayım.
Ucuna gül iliştirilmiş akşam alacasında artar ağrılarım...
Ankara,10.03.2010 İ.K