Çöker bir eylül hüznü omuzlarıma sensiz.
Gittiğin günden beri takvimde günler ensiz.
Dar geliyor mekanlar bozkır genli ruhuma.
Yoksun diye bu kentte kaydı hayat düzensiz.

Çırpınır güvercinler zaman kanatlarında.
Yel yepelek mevsimler bak yılkı atlarında.
Geçmiş zaman perisi anılar yumağında.
Hüzünler dile gelir veda saatlerinde.

Açar avuçlarını seherlerde dervişler.
Son baharın ayazı habersiz içe işler.
Günlük güneşlik günler mazideki gizemdir.
Başlar hüzün deminde gökyüzünden inişler.

Bağ bozumu günlerden elde kalan hüzündür.
Uzayan gam kervanı kısalan ise gündür.
Bir vedaın öyküsü doğar batar an be an.
Her varlık sükût eder artık tek söz güzündür.
Ankara,17.10.2010 İ.K