Nefesin müddetine elbette ki haiz deðilim
Neden nazýn ve zannýn içinde tarumar oluyor bu zavallý ve biçare ahvalim
Kimin umurunda olacak vebalim, sinemi kemiren derin hüzmelerim
Nihayetinde ben sahipsiz deðilim, aklým ve vicdanýmla sahibime ecrimle iltica ederim




Neden düþünmek için fikretmek asýldýr
Hilkatim ve aidiyetim için istikatimin eminliði takvayý hicrandýr, aþkýn ramýna tavdýr
Hasretin didarýnda inleten sevda ne derin bir sancýdýr, sürur içinde anýlan farktýr
Ruhum bu hal üzere mecrasýnda aktýr, nefsimin sefilliði muhtaçlýðým için bir zaaftýr




Vicdan sabide olmaz, kalbinden konuþur
Nefs mükellef olduðun vakit ancak akl-ý noksanlýktan ve þerh-i hesabýndan sakýttýr
Adamlýk ne nefes almaktýr, ne rastgelelikte oyalanmaktýr, kelamilet için azm-i canahtýr
Muvazene aklýn ve irfanýn asudeliðinde hissedilen feyzi manadýr ve ilham-ý sanattýr




Basitleþen neler varsa, edebin terkibine ihtiyaçlýdýr
Ýþi ve manayý kolaylaþtýrmak asliyet için zamanýý tasattuku için fýrsattýr, iyi bir kardýr
Mefkuresi olmayan insan, her halukarda güdülmeye muhtaç olan bir candýr
Vuslat ve aþk, ancak azim ve tahkikin iradey-i teslimiyet ve niyet-i asliyet için sevdasýdýr




Mustafa CÝLASUN