1991 ile 1998 yýllarý arasýnda memuriyet görevim nedeniyle Bayburt’ta yaþadým. Ýþyerimiz Bayburt’un Erzurum yönünde giriþinde þehir merkezine üç, dört km uzaktaydý. Misafirhanemiz de ayný iþyeri içindeydi. Mesai arkadaþlarým genelde göreve yeni baþlamýþ, bekar arkadaþlardan oluþuyordu. Misafirhanede akþamlarý yemek çýkmadýðýndan dolayý yemek yemek için topluca þehre giderdik.

Bayburt’ta o yýllar fazla lokanta yoktu. Biz genellikle “Koleksiyon Amca”nýn lokantasýný tercih ederdik. Burayý tercihimizin nedeni amcanýn güler yüzü, hoþ sohbeti, kebaplarýnýn lezzeti, iþ yerinin temizliði ve “raký”sýydý. Amca, samimi olduðu müþterilerine dükkanýnýn üst katýnda raký da ikram ederdi. Biz de genelde rakýseverlerden olduðumuzdan (o zamanlar ben de seyrek olarak içiyordum, sonra býraktým) amcanýn lokantasý bizim için biçilmiþ kaftandý.Lokantanýn üst katýna çýkar, masalarý birleþtirir, keyifli sohbetler yapardýk. O zamanlar Bayburt’un þebeke suyu aþýrý kireçli olduðu için amca lokantasýna yakýn bir çeþmeden su getirirdi. Buz gibi soðuk, lezzetli dað suyuyla kebap yemek, teypten sanat müziði dinlemek, keyfimize keyif katar, iþ stresimizi daðýtýrdý.

Bu lokantaya bizi çeken diðer husus amcanýn koleksiyon merakýydý. Amcanýn lokantasýnýn üst katý adeta bir müzeydi. Burada neler yoktu ki. Gaz lambalarý,lüks lambalarý, ibrikler, hamam taslarý, nalýnlar, yemek kaplarý, teþtler, kömürlü ütüler,elekler, transistörlü radyolar, týhrýçlar, dibek taþlarý, örekeler, eski Türk paralarý, sikkeler, Ceneviz paralarý vs vs.

Amca, oðluyla beraber bizlere servis yaptýktan sonra yanýmýza bir sandalye çeker, sohbetimize katýlýr, anýlarýný anlatýr, bazen bizle beraber bir tek atar , mýrýldandýðýmýz sanat müziði namelerine eþlik ederdi.

Amca yurt dýþýnda bulunmuþ, görmüþ, geçirmiþ, hayat tecrübesi fazla, münevver bir insandý. Kitapla arasýnýn iyi olduðu sohbetinden belli oluyordu. Gurubumuzdaki arkadaþlarýnýn çoðu gibi o da Müzeyyen Senar hayranýydý. Senar’ýn bütün kasetlerini tedarik etmiþti.

Gençliðinden beri biriktiriyormuþ Amca. Biriktirdikleri zamanla o kadar çoðalmýþ ki muhafaza edecek yer bulamamýþ bunlarý. Eþe , dosta, müzelere baðýþlamaya baþlamýþ biriktirdiklerini. Hanýmýyla da kavga ediyorlarmýþ bu koleksiyon merakýndan. Evde adým atacak yer olmadýðýndan yenge bozuk atýyormuþ Amca’ya.

Ýþ yerimizin yeni tesisleri ( daire, lojmanlar, misafirhane vs.) yapýlýnca bekar arkadaþlar yeni misafirhanemize yerleþmiþtik. Evli arkadaþlarýmýz da lojmanlara çýkmýþlardý. Misafirhanede yemek yapmak için edevat olduðundan dolayý (fýrýn, tüp, buzdolabý vs) akþam yemeklerini de misafirhanede yiyor, þehir merkezine daha seyrek çýkýyorduk.

Amcanýn sohbetini, yemeklerini özlemiþtik. Bir akþam þehirde, Koleksiyoncu Amca’nýn lokantasýnda yemek yemeðe karar verdik. Lokantayý oldukça tenha bulduk. Amca ortada yoktu. Tanýmadýðýmýz bir insan karþýladý bizi. Her zamanki gibi üst kata çýktýk bir masaya oturduk, Amca’nýn oðluna sipariþlerimizi verdik. Yemeklerimiz gelinceye kadar biz etrafýmýza bakmaya baþlamýþtýk. Küçük sehpalar üzerindeki eþyalar oldukça azalmýþtý. Birkaç lamba, bir radyo, bir ütü duruyordu sadece. Bir þeyler deðiþmiþti.

Çocuk yemeklerimizi, çeþme suyunu getirdi, masayý donattý. Arkadaþlarýmýzdan biri:
-“Bir þiþe küçük raký getirir misin ?” diye seslendi küçük çocuða.
- “Artýk içki satmýyoruz” diye cevap verdi çocuk.
- “Niye , yasak mý geldi, baban da ortada görülmüyor, bir yere mi gitti?”
Çocuðun gözleri dolmuþtu. Sesi titreyerek cevap verdi.
-“Babam iki ay önce öldü efendim. Dükkana þimdi amcam bakýyor. O da içki satmýyor artýk lokantada .”

Bir hüzün rüzgarý esmiþti içimde. Neþem kaçmýþtý. Sessiz, sakin bir ortamda yemeklerimizi yedik. Yemeðe eþlik eden teyp de yoktu, teypten gelen Müzeyyen Senar’ýn sesi de. Yanýmda o an “Koleksiyoncu Amca” göründü. Koca göbeðiyle sandalyeye yan oturmuþtu, bir eliyle de Müzeyyen Senar’ýn “Akþam Oldu Hüzünlendim Ben Yine” þarkýsýna eþlik ediyordu.