Su desem yaðmur olur. Toprak desem heyelan olur. Buna raðmen gözyaþlarýmla dolarým da bir türlü aðlayamam. Ah sevgili bir aðlasam, bulutlar kupkuru kalýr. Ah sevgili bir aðlasam, yüreðimden sellerle sürüklenirsin, heyelanlarýmýn altýnda kalýrsýn. Gel gör ki, bir türlü aðlayamam. Bir çiy olurum da yaprakta, takýlýr kalýrým üzerinde. Þöyle bir topraða düþsem, yer çimenlerle dolar, toprak çiçeklerle fokur fokur kaynar. Nedense, boþlukta asýlýp kalan bir elma gibiyim. Ne tutunacaðým bir dalým olur ne de bana sahip çýkacak bir aðaç bulunur. Boþlukta öylece aslýp kalýrým. Boþluk yer bitirir beni. Rüzgarlar dolar içime, bir üþümedir baþlar böðrümde. Ah sevgili bir aðlayabilsem, hiçbir deðerin kalmaz gözümde. Öyle düþersin ki gözümden, toza karýþýr beraklýðýn. Ya çamur olur kaderin ya girersin mazgallardan içeri. Fareler bile geçer gider yanýndan. Karýþýrsýn dünyanýn kirli kanýna. Temiz bir yüreðe rastlayamazsýn. Bir daha geri dönemezsin. Dönsen de bir daha bulamazsýn ki beni. Ah sevgili bir aðlayabilsem, atlar koþar yaylalarda. Daðlar, nal sesleriyle titrer de, büyüklüðünü vururlar sýrtlarýna. At dað olur, dað at olur. Bir aðlasam bir daha ne sen ben olabilirsin ne de ben sana dörtnala gelebilirim. Ah sevgili, o kadar severken seni, gözlerimde beni aðlatacak bir gözyaþýya dönüþememen çýldýrmaktadýr beni. Seni daðlar kadar severken, bir damla gözyaþýya benzeyememen un ufak eder beni. Ah sevgili bir aðlasam, yumurtadan yeni çýkmýþ bir civciv kadar özgür olurum; hatta her sabah güneþin yükseldiði saatlerde gagamla gün ýþýklarýný yutarým. Senin saraylarýnda yaþamaktansa, kendi çöplüðümde horoz olurum. Öyle bir mutlu olurum ki, sen güneþ, insanlar ayçiçeði olurken, ben gölgede bir çimen olurum. Senin ýþýklý dünyanda yaþamaktansa, kendi karanlýðýmda yýldýz olurum. O bile yeter bana. Senin yanýnda dik durmaktansa, sensiz ve gölgede bir çimen gibi boynu bükük durmayý tercih ederim. Hiç olmazsa yalýnlýðýmla, sadeliðimle yaþarým. Bir aðlasam gözyaþlarýma katarým seni, bir aðaç gövdesi olursun, bir kütük olarak yazarým seni ormanýn kitabýna. Ondan sonra kuþlar yormaz beni, yollar yormaz beni, koþmak yormaz beni. Sevmekten yorulmam bir daha. Denize doðru uzanan bir kara parçasý gibi, hem mavilere ayaklarýmý sokarým hem de senden uzak olmanýn keyfiyle ufka doðru bakarým. Nedir sanki seni bu kadar önemli kýlan. Sen olmazsan da bu yürek yine sever. Ah bir yüreðimden atabilsem seni. Öyle yerleþmissin ki yüreðime, bereketli bir tarlanýn ortasýndaki kaya gibisin. Ne oynatabilmekteyim seni ne de söküp atabilmekteyim seni. Her þey deðiþecek bilmekteyim. Ah bir aðlabilsem, sellerime katarým seni ve sonra söküp atarým seni.