Niye söylemezsin, gizeminle ne müthiþ bir esinsin
Hangi telakkilerle yadetsem melalini, sinemin sessizliðinde bir ilham-ý demsin
Ne zaman hasret nefesime hüzün bahþetse, umutlarým günyüzü için mürvet beklesede ensin
Ruhunun hicranýyla sabrý yudumlayan ecirsin, kalbinde ki inkilabý nefeslenen ülvi payesin



Neden kanaat etmek gerektir, ruhunda hissedersin
Dile gelen vuslatý nefsi telakkilere býrakmayan azimsin, inþirahý terennüm eden erksin
Hangi vakit suskun görsem, içimin titremesiyle irkilsem, vakti zamaný beklememi söylersin
Nasip ne gaybi bir umut ve ne de bizarlýk içinde hali fakirleþtiren kayýp, niyet azmin içinsin



Gönlüme ilga ettiðin sessizliðin içinde fevksin
Ýnsan akýl, azim ve irfanýyla aþkta manalaþmadýkça ne büyük ziyan-ý nefestir dersin
Mühlet niyedir bilirmisin diye tefekkür için ilmin mecrasýna davet ederek dikkati çekersin
Kolay olan ne varsa iltifat etme, emeksiz nafaka için kalbini zorlamanýn istikametinde fersin



Bazen sualler dur durak bilmeden yadý bekler
Rekabet içinde geçirilen zaman hangi gönlün þifasý için sevdalaþan ardýr ve aþkla þaattýr
Neden korkular ruhu bizarlaþtýran farktýr, sinede panik yaþamak nasýl aþka ram olan farktýr
Hangi teslimiyetin, zafiyet içinde terennüm ettiðin akidenin vucubu vuslatýn için sýhhattir



Sanki bu minval üzre öksüz ve yetim bir nefesim
Ruhuma þahit olan ne kadar meþakkat varsa hangi minval üzre kalbimle ihtiyaçlýyým
Neden nefsi eminlik olunmayan bir güzergahta sancýlar içinde kývranan bir nefes-i sýzýyým
Bu kadar kalbi ve ruhi fakirliðin içinde nasýl ukalalýk için saikler ararým, kimleri aldatýrým




Mustafa CÝLASUN