İzEdebiyat - Eylem Yurtsever - İki Kurt Yoldaş

Oğuz illerinde, Akaygır derler bir bey var idi.
Bu beyin, on beş yaşında bir kızı var idi.
Bu kız, yabanıl bir kız idi.
Topuğuna sarmaşan saçlarını, tarayıp derlemez idi.
Hiç kimseyle konuşmaz, hiçbir yoldaşını gittiği yere götürmez idi.
Her sabah güneş doğanda, cins kısrağına binip ormanlara vururdu kendisini.
Hiçbir kimse, o kızın oralarda ne yaptığını bilmez idi.
Bir gün, kız gittiği yerden dönmedi.
Atası ve anası, onu her yanda aradı ise de bulamadı.
İkinci gün oldu, kız dönmedi.
Üçüncü gün, kız kısrağının terkisinde bir bohçayla evinin kapısına gelip dayandı.
Anasıyla atası, bohçayı açtığında gördüler ki, kız voz bir kurt yavrusunu anasından ayırmış da evlerine getirmiş.
Ne dediler, ne ettilerse de, kızın bu kurt yavrusunu büyütmesine engel olamadılar.
Kız bütün zamanını kurt yavrusuyla geçiriyor idi.
Geceleri bile, onunla yatıyordu.
Kurt anasını unutmuş, kızı anası bellemiş idi.
Ama, kızın anası ile atası biliyordu ki bu böyle sürmez, bir zaman sonra kurt büyür ve kurt olur.
Biliyorlar idi bilmesine de, bunu bir türlü kıza belletemiyorlar idi.

Ama, kurt yetişip kurtluğunu gösteremeden, kızın atasının köpeklerinden birisine yem oldu.

Bir gün, kurt ile kız avluda yarenlik ederlerken, kurt atasının cins köpeklerinden birisinin önündeki kemiği almaya yekindi.
Kemik ağzında kızın yanına gider iken, köpek bir şimşek gibi kurt yavrusunun üzerine atlayıp onu parçaladı.
Kız bunu görende, o uzun saçlarını yolup o ince tenini tırnakladı ve kurdunun arkasından ona söyledi.
Görelim ne söyledi:

Anandan atandan ayırdım seni,
Beni bırakıp gidesin diye mi?
Söyle ey kurdum, neyin eksikti?

Azığımın yarısı hep senindi,
İçtiğim suyun yarısı senindi,
Yattığım döşeğin başucu senindi,
Söyle ey kurdum, neyin eksikti?

Ben yedim, ardından sana verdim,
Ben içtim, ardından sana verdim,
O namert köpeyin yediğini neden yedin?
Söyle ey kurdum, neyin eksikti?

Sen ki, tek yoldaşımdın benim,
Döşeğimi paylaşan eşimdin benim.
Yüreğimin gölgesiydin benim,
Söyle ey kurdum, neyin eksikti?

Kız, ağzını açıp bunları söyledikten sonra ağzını kapattı ve bir daha açmadı.
Yemek getirdiler, yemedi.
Su getirdiler, içmedi.
Gözlerinden akan kanlı yaşlar bir türlü dinmedi.

Tam üç gün böyle devam ettikten sonra, anası ile atası bu gidişe daha fazla dayanamayarak, Dedem Korkut’a danışmaya gittiler.
Dedem Korkut, kızın yanına varanda gördü ki, kız bir deri bir kemik kalmış
Öldü ölecek.

Oralarda genç bir oğlan da bu kıza sevdalı idi.
Dedem Korkut o oğlanın yanına vardı ve söyledi.
Görelim ne söyledi.

Ey yiğit, bey yiğit,
Gördüm ki, sevdiğin ölüyor yiğit.

Bir kurdu ayırmış anasından,
Demiş ki: “Sensin tek kardaşım Kurdoğlan”
Kız yemiş, ardından ona vermiş,
Kız içmiş, ardından ona vermiş,
Kurt kurtluktan vazgeçmez, bilmemiş.
Cins köpeğin kemiğini yiyende, köpek kurdu yemiş,,
Gördüm ki, sevdiğin ölüyor yiğit.

Kız bunu görende, o güzel saçlarını yolmaz mı?
Kız bunu görende, o ince tenine tırnak vurmaz mı?
Söyle yiğit, yoldaşı öldüğünde kişi ağlamaz mı?
Kurdun yerine yoldaş sen ol yiğit.

Dedem Korkut susunca delikanlı söylemiş.
Görelim ne söylemiş:

Kızın yanına gittim, bakmadı bile,
“Aman kız!” dedim duymadı bile,
Ak yazma verdim, almadı bile,
Kız beni görmez bre Dedem Korkut’um.

Tavla tavla atlarımı, ben hep O’na veririm,
Katar katar develerimi, ben hep O’na veririm,
Ağıldaki yüz koyunumu, ben hep O’na veririm,
Buz gibi akan sularımı, ben hep O’na veririm,
Bağlarımdaki salkım salkım üzümü, ben hep O’na veririm,
Altın akçamı, evimi, ben hep O’na veririm,
Ben o kıza, canımı bile veririm,
Ben O’nu çok severim de, o beni sevmez bre Dedem Korkut’um.

Böyle olunca, söyle ben ne yaparım?
Zorla güzellik olmaz, bunu elbet Bilirim ,
“Kurdun yerine sen yoldaş ol” diyorsun,
Nasıl olurum?
Sorumu cevapla, yoksa git bre Dedem Korkut’um.

Dedem Korkut bir şeyi düşünmeden söyler mi hiç?
Düşündüğü bir şey vardı elbet.
Düşündüklerini delikanlıya bir bir söyledi.
Görelim ne söyledi:

Bir ormana gidende, bir kurtla boğuşacaksın,
Kurtla boğuşanda, onu öldüreceksin,
Kurdu öldürende, postnu alacaksın,
Postunu alanda, onu kuşanacaksın,
Onu kuşananda, sen bir kurt olacaksın,
Bir kurt olanda, ala bir geyik avlayacaksın,
Alaca geyiği avlayanda, onu kıza götürüp vereceksin,
Bir umuttur, görelim kız ne yapacak yiğit.

Delikanlıya Dedem Korkut’un önerisi hoş geldi.
Silahsız pusatsız ve hem de atsız bir şekilde, ormana gidip bir kurdu çıplak eliyle öldürdü.
Bu işi yapar iken, kurt onu ağır yaralamıştı.
Yaralarına merhem yapıp merhemi sürüp otlarla yarasını sardı.
Üç gün üç gece dinlendikten sonra, alaca bir geyik aramaya başladı.
Geyiği görmesine görmüştü ama, geyik büyük, erkek bir geyikti.
Delikanlı geyiğe birinci kere baktı, durdu
İkinci kere baktı, durdu.
Üçüncü bakışında gözünü karartıp geyiğe arkadan saldırdı.
Daha geyik delikanlıyı boynuzlamaya vakit bulamadan, delikanlı geyiğin şah damarını öldürdüğü kurdun dişlerini taktığı ağzıyla ısırıp kopardı.
Geyik ölmüştü ama delikanlıya göre çok büyüktü.
Delikanlı geyiği sırtladı ve bir gün bir gecede aya bakarak ağlayan kızın önüne getirip durdu.
Kız geyiği ve geyiği getiren kurt postuna bürünmüş delikanlıyı görende, delikanlıyı göz açıp gördü, gönül verip sevdi.
Ölen can yoldaşının postunu üyüzüp kendi üzerine giyindi ve delikanlıyla birlikte hayat boyu ormanda yaşamaya gittiler.

Bunun üzerine Dedem Korkut boy boyladı, soy soyladı ve Kurt postlarına bürünen kızla delikanlıya söyledi, görelim ne söyledi:

Boğuza böyle iki kişi daha gelmemiştir,
Birisi yabanıldır, Birisi evcil,
Birisi kadındır, Birisi erkek.
İkisi de kurt postuna bürünmüş, bak,
Tanrı sizi mutlu kılsın iki kurt yoldaş.