Bilmem ki hangi açacak vaktin þafaðýndayým
Derlediðim amansýz ve günyüzüne hasret kalan umutlarýmla
Yýllara sari yolculuðumla,apansýz sancýlarýmla, büyüttüðüm korkularýmla
Ýçimi acýtam suskunluðumla nasýl bir hancýyým, yoksa ruhumdan mý davacýyým



Uzattýðým ellerim hala bir boþlukta yalpalýyor
Sinemde ýsýttýðým yaralar gönlümü parçalýyor, nereye baksam bir aman vermiyor
Gün bitiyor, gece baþlýyor, suskun sokaklar neden yüreðimi daplýyor ve aðlatýyor
Nerde kaldý denizin mavisi, sanki kör kuyularý resmediyor þimdi kalbe sýzý veriyor



Belki zamansýz bir gidiþ mi deyip, eðlenmeliyim
Gülen yüzleri nasýl tarif etmeliyim, tebessümü esirgeyenlere peki,ne demeliyim
Yaðmur yaðarken, kuþ kanat çýrparken, yýldýzlar aþklarýna eriþirken neylemeliyim
Hangi hevesin, yolda býrakan yýllardýr yakan kasvetin peþinden mi sürüklenmelim



Nasýl olsa yiyeceðim bir lokma ekmek deðil mi
Duvar kenarlarýna atýlan, hiç sarf-ý nazar edilmeden hoyratçe horlanan nimet mi
Evlerde teknolaji ne kadar raðbet edilen bir þiar oldu, peki, neler unutuldu, edep mi
Neden topraðý hiç koklamýyoruz, kuruyan yapraktan ilham almýyoruz ki erdem mi



Býrakmalýyýz asabiyetleri, mesnetsiz bahaneleri
Talim etmeliyiz sosyoloji yi, tekamuþ þerhinde ki ihmal ettiklerimiz kabakatleri
Arýnmalýyýz manasýz yüklerden, ruhu esir eden kepazelikten, kalbi olmayan enleri
Yüksünmeden düþünmeliyiz ve yenmeliyiz kulluk adýna takýndýðýmýz nefsanilikleri



Mustafa CÝLASUN