çiçekler dolusu bir vazo,
üstelik ninemden kalma,
hâtırası var.

sonra bir tren,
çoğu gamlı yolcusuyla
geldi geçti,
gurbet gibi önümden.

sonra bir kadın,
köşeden çıktı, geldi
önümde durdu,
hani âfet dediklerinden,
hani servi hıramânım,
sarılmak geldi içimden.

dinlemedi yüreğim,
bi türlü söz geçiremedim,
ölmüşsün oğlum dedi,
ölmüş içindeki cevher.

durup kulak kabarttım,
hoca, soruyor,
mevtayı nasıl bilirdiniz,
iyidir dediler,
helâl ettiler haklarını,
ben de el salladım
giderken yerime.