Korla cedelleşirken ter içinde semaver
Bir billûr bakışlının hasretiyle kavrulur
Kadim zamandan beri su ateşten dilaver
Suda yüzen perinin kızıl saçı savrulur.


Buğulu zamanların efsanesi emsalsiz
Bulutlardan sağılır katre katre hep huzur
Cama renk verir ahenk hem dilsiz hem de elsiz
İnceliğin tablosu bardakta eder zuhur.


Nice dil döksen bile gül misale nafile
Nefesindeki ıtır okunur satır satır
Onu görünce birden dilsizler gelir dile
Ondadır kırılmayan som altından has hatır.


Ateşin gururunu su etse de pespaye
Çaydanlığın isinde tevazu dalgalanır
Bir perinin elinden çay içmek değil gaye
Gül misal tavırlıyla sohbet etmek aranır.


Çayım efsane demli semaverim kademli
Beyaz zambak düşüdür bir perinin ak eli
Vilayetim Mersin’dir kazam ise Erdemli
Gizem bulutu gamze ta ezelden badeli.


Çayıma ellerinin rayihası karışsa
Ciğerlerim an be an sadece hazzı solur
Çayıma eli değse iklimimle barışsa
Çayım hep abıhayat devran bayramım olur.
Ankara,20.04.2011 İ.K