Üç vakte kadar çıkıp gelmeni beklemezdim.
Bir ışık verse idin koşar gelirdim sana.
Boşa hayaller kurup günleri eklemezdim.
Bu şiir senin için vefasız anlasana.
Lokman hekim de olsan sana derdim demezdim.
Cümle olandan sonra mazeret deme bana.
Unutulmuş bir rüyan olmak isterdim senin.


Sanırım bir hayaldi bütün bu gördüklerim.
Gamzendeki hoş sihre tutunan yürek öksüz.
İpekten ibrişimden sabırdı ördüklerim.
Özlem ağacı yeşil değil dalsız ve köksüz.
İçimde yangın oldu demeyip dürdüklerim.
Gideceksin sinemde benle mahşere şeksiz.
Unutulmuş bir rüyan olmak yetiyor bana.


Yağmur olsan yöreme yağmayı istemezsin.
Oysa torbamda ekmek matramda su misali.
Bulut olsan göğüme ağmayı istemezsin.
Bana çok görme dila bir nefeslik visali.
Kuruyan dudağıma bir damla su vermezsin.
Ey Kafdağı’nda Anka çölde ceylan timsali.
Unutulmuş bir rüyan olsam yeterdi bana.


Öyle bir iklimdesin elim sana ermiyor.
Zaman takvimi güze demirliyor an be an.
Güneşin kutuplarda bana ışık vermiyor.
Buz tutan yollarıma çığ düşürür hep devran.
Artık benim baharım yeşil halı sermiyor.
İster çiz üzerimi ister ol bana tufan.
Unutulmuş bir rüyan olsam yetiyor senin.
Ankara,27.04.2011 İ.K