Ait hissettiðim bir yer olmasa da hayatta,
Ne evimdeyim, ne yurdumdayým þu anda,
Kendimden, alýþkanlýklarýmdan, sorumluluklarýmdan çok uzakta…
Gece on ikiye gelirken saatimin yelkovaný akrebi,
Kasýmýn onu ile on biri arasýnda bocalýyor tarih hanesi,
Pencere kenarýnda bir çalýþma masasý,
Abajurun loþ ýþýðý,
Bir dolma kalem,
Defterimden yýrttýðým bir cilt,
Sarý saman yapraklar…
Loþ ýþýðýn yanýlgýsý,
Pencereye yansýyan,
Güzel bir kýz sureti…
Daha derininde ýþýklar,
Evlerin, sokak lambalarýnýn, arabalarýn,
Bana büyüleyici gelen o renk cümbüþü,
Beyaz, sarý, yeþil, mor…

Birbirinden farklý olan,
Farklý hayatlar yaþayan milyonlarca insan…
Ne garip deðil mi?
Çýkmazlarý, çaresizlikleri, imkansýzlýklarýyla,
Deðiþimiyle, süregenliðiyle,
Karanlýðý ve onlarca rengiyle
Hayat ne garip.