Cogu zaman beklenendir; bahar. Yeni yeni aciveren cicekler, civildayip duran kuslar, yagmurlari geride birakip gokyuzunde parildayan gunes... Ama kimi zaman da gecmesi beklenendir bahar, artik bitsin denendir. Ozlenen kardir belki, soguktur, battaniye altindaki yalnizliktir, icini isitacak bi fincan kahvedir.


Bahar eğer aşksa;

Bekle biraz,
Hep bahar olacak değil.

Bizi yakan güneşin Bulutların ardına saklanacağı günler de gelecek.
Yeni yeni açıveren şeftali çiçeklerinin heyecanı,
Hep sürecek sanırsın.
Yaşadığın an, sonsuz, sınırsız,
Hep bugün, hep böyle, kalacak gibi...

Dallarının çırılçıplak kalacağı günler de gelecek erik ağaçlarının,
Bekle biraz.

Korkma! Sonsuz değil heyecanı baharın.
Ne kuşlar hep bu kadar neşeyle cıvıldayacak,
Ne güneş bu kadar keyifle doğacak...
Geldiği gibi geçecek yine bahar...
Kış olacak bir gün, Yağmurlar yağacak,
Güneş bu kez kara bulutlar ardında kalacak...
Deniz ve kumsal sadece seyirlik olacak...
Korkma, geldiği gibi geçecek bahar...

Korkma, doğmak istemeyeceği günler gelecek güneşin,
Yaprakların, her daim orda durmak mıdır sanırsın tek isteği?
Onlar da sararmayı beklerler,
Sonra bir yağmur gelir ve Rüzgar...
Ve sen bilmezsin ki,
Yapraklar rüzgarı bekler savrulmak için,
Yağar Yağmur, gelir kış..
Kış gelir ve kabarır Deniz, soğuktur da...
İşte o zaman da, sadece izlemenin hazzı yetecek sana...
Korkma...
Aylarca saklı kalmasının intikamını alan Güneş,
Sana aksini yansıtmakta...

Ama korkma, geldiği gibi geçer bahar da,
Rüzgar fısıldar kışın geleceğini,
Teninde hissedersin serinliğini,
İçinde yanan ateş,
Tenini kavuran Güneş,
Yavaşca yitirir etkisini,
Acı çekmezsin daha fazla,
Ve anlarsın ki bahar geçmiş..
Hiç geçmeyeceğini sansan da...