• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
941
|
|
|
|
Bazen de umarsýzca sevdiðini , onun da senin kadar seni özlediðini umarak beklersin. Aynen þu an benim yaptýðým gibi. |
|
942
|
|
|
|
Sensizliðin Birinci Günü: Vaktini þaþýrdýðým günün her vaktinde avucumu sahibine açtýðým zaman duygu yüklü konuþma metnimi sunuyordum Yaratýcýya. Sadece Sen’i istiyordum. Ancak bu þekilde kurtulabiliyordum yaþadýðým darbeden. Ancak bu þekilde evime yönelen darbe koordinatlý tanklarýn üstüne çýkabiliyordum ve haykýrabiliyordum Sensizliði. Ve Anlýyordum o zaman. Sensiz bir gün bile yaþayamayacaðýmý… Gidiþinin ardýndan… |
|
943
|
|
944
|
|
|
|
Ben derdimi taþ yaptým da denize attým. Yüreðim öyle yalnýz ki bir insan bu kadar sevgi dolu iken bu kadar sýcak duygular içindeylen nasýl olurdu da bu kadar soðuk düþler yaþardý? Kimi incittim de yalnýzlýk kaderim oldu. Öyle bir uçurumdayým ki ne dað ne kayalýk düþtüðüm bu yalnýzlýk çukurundan daha fazla acý yaþatabilirdi bana. Bir ummanýn ortasýnda karanlýk sularýn içinde düþten ve rüyalardan uzak yatmaktayým. Kim bana can ve kan katabilir ki? |
|
945
|
|
|
|
Beðendiðim yazarlarýn aþk sözlerinden kýsa sözler |
|
946
|
|
|
|
Sen benim ellerimi zayýflatýyorsun.Her ne zaman sana ellerimi uzatsam, benim kolumu kanadýmý kýrýyorsun. Her ne zaman kollarýmý sana açsam, boþluðu sarýyorum. |
|
947
|
|
|
|
büyük aþklardan sonra geri sadece küçük þeyler kalýr...Çünkü büyük parçalar içimizden kopup gitmiþtir. Kalan küçük parçalara, önümüzdeki aþklar için ihtiyaç uyarýz... |
|
948
|
|
949
|
|
|
|
Bir gencin ilk görüþde aþýk oldugu aný anlatan öyküsünü okuyacaksýnýz. |
|
950
|
|
|
|
Görmeden sevmek sevgilerin en yücesidir. Deðerini bilmek gerekir. |
|
951
|
|
|
|
Kurt gibi acýktým Anne!
Neler yaptý benim Caným Annem bugün bakayým?
Kuru Fasulye, pilav, cacýk…
Çok sýktý be Anne! Pazartesi günlerinin fix menüsünden ne zaman kurtulacaðýz? Þaka yaptým Anne hemen yüzünü buruþturma! Gel Caným Annem! Gel þöylece þuraya otur. Gel biraz nefeslen! Dünyanýn iþi biter mi hiç? Sen kaygýlanma sakýn. Bu oðlun Senin elinden zehir olsa yer! |
|
952
|
|
|
|
Þimdi durup yüreðime sorduðumda tüm bunlarý bilseydin yinede atarmýydýn o son adýmý diye býrakýn cevabý sesimin yankýsýný bile duyamamaktayým; ama adýný aþk koydum bu oyunun bir sonraki adýmýn bana nelere malolacaðýný peþin bir hükümmüþ gibi çakýp alnýma, aldanýyorum birkez daha bu masala... |
|
953
|
|
|
|
Hey aþk; sen adama neler yaptýrýrsýn.
Aþk için senin yanýndan pas geçiyorum. Aþk uðruna ve aþkýmla.. |
|
954
|
|
|
|
Bana sorsan insan kalpten ibaret derim. Kalpte ne varsa dile de o düþüyor, kalpte ne varsa ruha da o yansýyor. |
|
955
|
|
|
|
Burada amacým mektubun onemini hatýrlatmak vede ona ornek olsun diye yazmýs oldugum mektubu paylasma... |
|
956
|
|
|
|
Hayattaki en zor savaþ... |
|
957
|
|
|
|
Sürekli nefsinin isteklerini tatmine çalýþan insan, hýrs yaþar, sýkýntý duyar, yýpranýr. Güven ve huzur yerine, her an endiþe, korku ve tedirginlik içinde bir hayat sürdürür. Sahip olduklarý kendi elde ettiði þeyler deðil, Allah’ýn lütfudur; ancak o bunun bilincinde deðildir. Bu nedenle tevekkülsüzdür, her an maddi ya da manevi kayba uðramaktan duyduðu korku ruhsal dengesini alt üst eder. |
|
958
|
|
|
|
kanser yüzünden hayatýný kaybeden tüm mavi gözlülere, tüm insanlara... |
|
959
|
|
|
|
Ölüm ve yaþam arasýndaki gelgitlere kapýlýyorum yokluðunu þiddetle duyumsadýðýmda… Adýmlarýnýn ardýnda toza topraða karýþýrken düþlerim, harflerinin güzelliði geçiyor içimden… Þimdi neredesin… Ne yapmaktasýn… Hangi mürekkebin sessizliðinde susmaktasýn… Bilmiyorum…
|
|
960
|
|
|
|
Hiç kimse özgürce korkuyorum diyemez içinde büyüttüðü korkularýyla yaþarlar... dil söyleminde ise bu çok farklýdýr ve insancadýr sevmekten korkarýz, sevmek fedakarlýk ister... |
|