• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1161
|
|
|
|
Her þeyi tek tek, en ince ayrýntýsýna kadar anlattým. Anladýn mý? Sanmam. Araziye uyanlar araziden olmayanlarý anlayamaz! Anlamamaný anladým. Ýçimdeki sýzý gittikçe arttý.
|
|
1162
|
|
|
|
Hayatýmýn öyküsünü yazmak, hem kolay hem zor. Ben zor olaný seçiyorum. Her yürek sevgiyi tanýyamaz, ezilir, arayýþlara girer. Çünkü sevgiyi bilmez, boþluktadýr. Her insanýn görevi: Kendini Geliþtirmek Deðil, Gerçek Benliðini Hatýrlamaktýr. Ses, sevgime susuyordu. Bu ben olamazdým. Kapý kapalýydý, amaç sadece anahtarý kilitten çýkarmaktý. Hoþ geldin Hayatým, Beni Affet Demiyorum, Her Zaman Ki Gibi Sen, Yargýla, Yargýç Ol! Ama dava, davalýnýn. Aslýnda hayatýmýn amacý, korkusuz, sonsuz, sevgi ve öz güven: Þimdi Benliðini Buldu. |
|
1163
|
|
|
|
Götürün sevdamý sürüldüðü ülkeye
Aðlayýn yanýp tutuþan bu sevgiye
Gönlümün saklýsýnda yandý hasret
Gidecek yer var mý ki her yer gurbet?.. |
|
1164
|
|
|
|
Umutsuz bir bekleyiþti benim ki.Umut hep vardý aslýnda ama gün geçtikçe mutsuzluk kök saldý... |
|
1165
|
|
|
|
yüzünden uzak memleketlerin kara yazgýsýný taþýmakta bedenim. her memleket biraz daha kýrgýn sana varamadýðýmdan |
|
1166
|
|
|
|
Hapsedilmiþ ruhlarýn en özgür aný yaþanýyor. Geçmiþle gelecek arasýnda sýkýþmýþ bütün benliklerin mutluluk nidalarý duyduðum.
Efkârlandýkça, daðýlan acýlarýn ne menem bir þey olduðunu ilk kez görüyor gözlerimiz. Çalan þarkýlar aðlatmýyor bu gece. Gürültü dedikleri; birer beyaz bulut...
|
|
1167
|
|
|
|
Doðrularým vardý eskiden hayata dair, aþka dair, senden sonra hepsini sorguya çekiyorum...Yüreðime kilit vurdum, kanlý yaþlarýmý geçmiþte býraktým, sadece seni düþünürken akýtabiliyorum.... |
|
1168
|
|
|
|
Simit kokusu, martýlar, sigara, kaðýtlar uçmak üzere hayallerimle... Birazdan denizin oratsýnda bulacaðým kendimi ama bulamayacaðým içimin ortasýnda seni. |
|
1169
|
|
|
|
seni tanýdýðým o ilk günden þimdiye kadar hep ama hep ezra... |
|
1170
|
|
|
|
Ýnsanlarýn çoðunluðu için sevgi, bugün genellikle dillerde sözcük olarak kalmýþ, gerçek anlamda kalplerde yaþanmayan bir duygu. Sevgiden söz edildiðinde birçok insan genellikle sevgi için zamaný olmadýðýný, þimdi ekmek parasý kazanmanýn derdinde olduðunu söyler. Hayatýnda sevgi yoksa o zaman insan ne için çalýþýr?....
|
|
1171
|
|
1172
|
|
1173
|
|
|
|
Aslýnda senin de adýn yok, seninle geçen zamanlarýnda..
Usandým ve uslandým artýk; böyle kalsýn her þey! Bilinmedik...
|
|
1174
|
|
|
|
bir ayrýlýk hikayesinden daha fazlasý, ayrýlýðýn anatomisi ve halleri... |
|
1175
|
|
|
|
“ Þu daðlarda kar olsaydým / Bir asi rüzgar olsaydým / Arar bulur muydun beni / Sahipsiz mezar olsaydým “ |
|
1176
|
|
1177
|
|
|
|
Uyanýþ: Bir rüyanýn dönüþüm sonrasý. Aslýnda bir yalaný yakalamak. Her insanýn tercih noktasý. Þimdilerde yeni tanýþtýðým rol; insaný insana tanýþtýrmak. Bir yaným "O" diyor diðer yanýmsa "Hayýr". Gülmekten kendimi alamýyorum, hayatým hüzünlerime gülümsüyor. Ustalýkla nasýl da kaya olmayý seçenleri yeðliyorum. |
|
1178
|
|
|
|
Aþk nedir diye sordu bana ürkek tavýrlarýyla beklediði cevaplarý alabilmek umuduyla ve korkularýyla yüzleþmeye gönüllü bir kahraman edasýyla cevaplamamý bekledi |
|
1179
|
|
|
|
sensizim; aðlamaklý ve yapayalnýz.. |
|
1180
|
|
|
|
Zamana yenik düþen hâtýralarým var,zamana yemin düþen an'larým. Hayâlhânesinde sükûtu içen derviþ kýlýðým,tüm pejmürdeliðiyle toz alan bir köprüde. Yýkýk evler artýðýyým, kabul görmedi dilimdeki lâl tadým. Çöle kuyu bulduran gözyaþlarým, gecelere taþýdý yorgun yamaçlarýmý. Düþkünlüðüm düþümde üþüdü, açýldý döþümde kocaman bir yara...
Söyle Ey Aþk Ustam; kaç vakti öldürür ölmüþlüðüm, kaç vakti diriltir nevbahar edâsýyla? Hem baharlar deðil miydi, hep sona çýkan? Yapraklar deðil miydi,döküldükçe içimde yaþlanan?... Uludað'ýmda beslenen o kar, Emirhan'ýmda süzülen rüzgâr...Esmeyi esmer akþamlara býrakan lodoslar... Ovaya yaslanan þu deli baþýmla, hangi kýyý görünür muþtu diye nazarýma?
|
|