Tüm canlýlar doðar, büyür, çoðalýr ve ölür. Hepimizin bildiði bu döngünün kesintisiz devam etmesi kaçýnýlmaz bir olaydýr. Bu döngü ki, yaþamýn temelini oluþturur . Bu döngü içerisinde, çoðalma özelliði, baþlý baþýna hayati öneme haiz olmasý gerekir. Ýnsanlar, çocuklarýna diðer canlýlardan daha fazla baðlýlýk görüntüsü içindedirler. Tabii istisnalar kaideyi bozmaz, kuralý çervesinde hareket edelim. Gerek anne, gerekse babalar ortaklaþa meydana getirdikleri yavrularý üzerine titrerler. Çocuk sevgisi herþeyin üstündedir; özellikle anne sevgisi herþeyin üstündedir derler. Uzun yýllar boyunca kafama takýlan bu konuyu kendimce irdelemeye çalýþtým.

Aslýnda, anneler için çocuk bakmak bir “ evcilik oyunu” gibidir. Anneler çocuklarýný , küçükken oynadýklarý evcilik oyunundaki kendi oyuncak, cansýz bebekleri gibi giydirirler. Anneleri çocuklarý ile oyun oynarken seyredin biraz. Çocuktan ziyade kendisi içindir bu evcilik oyunu sanki. Bu oyundan büyük bir haz duyarlar. Ama etrafa çocukla oynamanýn aslýnda bir annelik görevi olduðu imajýný vermeye çalýþýrlar , nedense ! Anne ve babalar çocuklarýna oyuncak alýrken, çocuktan ziyade kendi, zevkleri, özlemlerini dikkate alýrlar. Hatta oyuncaðý nasýl kullanacaðýný öðretmek adýna ilk oyunu kendileri oynarlar. Hemen olurmu öyle þey diye itiraz seslerini duyar gibiyim. Anne ve babalar, þöyle tarafsýzca bir düþünün lütfen. Dediklerimin ne kadarý doðru.

Çocuklarýný büyütmüþ anne ve babalar, bu oyunlardan heveslerini hala alamamýþ olacaklar ki, bu sefer torunlarýný bu oyuna alet ederler. Onlarý gezdirirlerken aslýnda kendilerini gezidirirler. Onlarla oyun oynarken aslýnda kendileri oynuyorlardýr. Onlara masal anlatýrken aslýnda kendilerini anlatýyorlardýr. Onlara hediye alýrken, hediye seçerken aslýnda kendi zevklerini tatmin ediyorlardýr. Örnekleri çoðaltmak mümkün.

Tüm bunlarý yaparken hep kuyruðu dik tutarlar etrafa karþý nedense ! Birinci planda hep çocuklarý veya torunlarý vardýr görüntüsü içindedirler. Ama gerçek bambaþkadýr aslýnda. Birinci planda kendi egolarýný tatmin sözkonusudur. Ama kesinlikle dile getirilmez ve de asla kabul edilmez bu olgu. 60 seneyi devirdikten sonra, gerek kendimden, gerekse gözlemlerimden, tarafsýz bir bakýþ açýsý ile böyle bir sonuca vardým. Biliyorum kabul edilmesi çok zor bir iddaa. Ne kadar inkar edilirse edilsin, çocuk ve torun sevgisinin temelinde yatan husus bu olmalýdýr bence.
Torunlar çocuklardan daha fazla sevilir derler. Külliyen yanlýþ bir ifade bana göre. Gençliklerinde çalýþma hayatý, zaman darlýðý veya toyluk nedeniyle çocuklarý ile fazla ilgilenemeyen anne ve özellikle babalar, çocuklarla oynama zevkini ancak torunlarý ile giderirler. Kýlýfta hazýrdýr “ torunlar çocuklardan fazla sevilir”. Böyle diyenlere ben þu soruyu soruyorum. Allah vermesin çocuðun ve torunun ayný anda hastalandý . Daha açýk anlatmak için örneklemek gerkirse ; her ikisininde böbrekleri iflas etmiþ olsun. Dede veya büyük anne olarak bir tek sizin böbreðiniz uyuyor . Ýþin acý tarafý sadece birine verebileceksiniz. Yani sadece birisini kurtarabileceksiniz. Hangisini tercih edersiniz ? Ama nedense kimse vevap vermek istemedi, çeþitli bahaneler ileri sürerekten. Mantýðýnýz devreye girerse farklý bir cevabýnýz, yüreðiniz devreye girerse tam tersi bir cevabý veririsiniz sanýrým. Baþkalarýna söylemeyin ama içinizden, böyle bir durumla karþýlaþtýðýnýz zaman hengisini tercih edersiniz sorusunu, yüreðinize bir sorun bakalým. Yüreðinizin cevabý ne olacak ? Çok zor bir seçim ! Sanýrým yüreðiniz kendi çocuðunuzdan yana meyledecektir.

Sonuç olarak, çocuk ve torun sevgisi insanýn, yetiþkinin kendini tatmini ile ilgili bir olgu. Belkide kaybedilen çocukluk çaðlarýna duyulan gizli bir özlem. Siz ne dersiniz ? Hiç bu açýdan baktýnýz mý bu olaya ? Etrafýnýzdaki yakýnlarýnýz , çevrenizdekiler bilmesin zihninizden geçenleri, gerçekten çocuk ve torun sevginizin temeli neye dayanýyor. Kendinizde irdeliyebilecek cesareti bulabilecekmisiniz bakalým? Ama bugüne kadar çevreden bize ezberletilen , adeta ehlileþtirilen zihin kalýplarý ile deðil, olmasý gereken þekli ile deðil, sadece yüreðinizle düþünün lütfen ?