Ah benim göðercinim(güvercinim), býldýrcýným, galenfirim(karanfilim), liylâkim(leylâðým). Nasýlsýn sevgili günlüðüm, iyi min ? Ben gene hiç iyi deðilim. Bi hafta boyunca diþim bi aðrýyýverdi, bi aðrýyýverdi, töb’osun feleðim þaþdý. Diþci, “Þu ilâçlarý gullan, haftaya gel.” dedi. Ama ilâçla hiç iþe yaramadý, Annan planlarý gibi.

Telefon etdim diþciye. “Dokdur bey, size geldiðimde bundan daha iyiydim.” dedim. “Geçer geçer.” dedi. Demesi golay. Aðrýyan, dokdurun diþi deðil, benim diþim. Çenemi sanki matgapla oydula sevgili günlüðüm. Zonk zonk zonk! Aðrý kesici yut bakalým, ýccak tatbik yap bakalým, kekik suyuyla gargara et bakalým, soðuk tatbik yap bakalým.Yok ! Bi gýmýcýk azalmýyo aðrý. Ben böyle inatçý aðrý görmedim. Aðrýdan yerimde duramadým. Döndüm durdum odanýn içinde. Sanki çocuk doðuracam. En sonunda hastaneye gitdim, novaljin yapdýrdým. Bekle ki aðrý geçsin. Ne gezer! Býrak azalmayý, durdukça artýyo, benzin fiyatý gibi. Aycýk aycýk artýyo da, sonunda gatlanamaz hale geliyo. Hadi benzini almayý verirsin fiyatý arttý diye; ama aðrýn arttý diye diþini söküp atacak halin yok ki. Velhasýl beþ altý gün nerde gezdiðimi bilemedim. Ayyyhh! Þinci anlatýrken bile içime fenalýk geliyo.

Sokakda yüzümü buruþturduðumu kim gördüyse sordu, “Hasda mýsýnýz ?” diye. Sordula da cuvabýmý kimse dinlemedi. Sanki alt gomisyondan ganun geçiriyorla. Daha ben “ Diþim aðrýyo.” der demez , onlar baþladýla kendi diþ maceralarýný anlatmaya. Yok efendim birinin diþi bi gece bi aðrýmýþ bi aðrýmýþ, kekik suyuyla gargara yapmýþmýþ da avurtlarý börtmüþmüþ. Bi baþkasý da, aðrýya dayanamayýp diþini çekdirip atmýþmýþ. Ötekisi, günah olduðunu bile bile rakýyý pamuða damlatýp aðrýyan diþine koymuþmuþ. Berikisi dersen; galenfiri çürük diþin govuðuna goymuþmuþ da, aðrý iyice azmýþmýþ. Hiç beni dinleyen olmadý. Kime derdimi anlatacak olduysam, kendi derdini anlatmaya baþladý. Hasdaneden gelirken, elalemin derdini dinlemekden sinirle depeme çýkdý. Aðrým geldi yüreðimin orta göbeðine oturdu. Ihhh!

Her adým atýþýmda beynim zonk zonk ediyo. Aðrýnýn bi ucu diþimde, öteki ucu gaþýmýn üsdünde. Eve bi an evvel varmak için can atýyom. Derken, bi tanýdýða rastladým. Hemen selâm verip geçecektim ki, “Hasda mýsýnýz Hocam?” diye sordu. Daha “Diþim að…..” dedim demedim, baþladý anlatmaya. Bir gün bunun diþi bi aðrýmýþ bi aðrýmýþ, kerpetenle diþ çektirmiþ morfinsiz. Oluk gibi kan akmýþmýþ. Kýrk yýl önce falanmýþ. O zaman köydeymiþ, diþçiyi nerden bulsunmuþ. O gece sabaha kadar sancýdan uyumamýþmýþ. Ýyi olmuþ diyecem nerdeyse. Benim caným burnumda, o kendi derdini anlatýyo.

Þunu anladým ki sevgili günlüðüm; kimsenin derdi kimsenin umurunda deðil.”Benim derdim inekle dana, kadýnýn derdi sürmeyle kýna.” hesabý. Artýk kimseye derdini, bi sýkýntýný anlatamýyosun. Seni dinleyen yok. Daha sen aðzýný açar açmaz lâfý aðzýndan alýyorla. Býrakýn da bi derdimizi anlatalým di mi? Ihhhh!

Evimle hastanenin arasý, bitmek bilmedi. “Karýncaya tükürük, göl gelirmiþ.” ya ; sancýlý günümde evim bana çok uzak geldi. Sanki beynimde þimþekle çakýyo…..Neyse, geldim eve. Buz galýbýný aldým elime, diþime goymak için. Oyalanayým diye açdým televizyonu. Bi de bakdým Galatasaray’ýn maçý va. Ama bugün Galatasaray’ý düþünecek hal mi va bende? “Aman” dedim. “Yenilirse yenilsin.” Buz galýbýný yanaðýma basdýrdým, uzandým ganepeye. Aðlayacam ama, kime aðlayým? Kimse yok ki evde.

Bu gadar sýkýntýnýn arasýnda gözüm ikide bir televizyona gidiyo. Maç 0 – 0…. Dakikala ilerliyo, aðrým geçmiyo; dakikala geçiyo Galatasaray gol atamýyo: 0-0…Diþimin aðrýsý durdukça çoðalýyo, durdukça çoðalýyo doðalgaz fiyatý gibi. Bizim futbolcularýn dersen, beceriksizlikleri üstünde. Rakip galeye gidip gidip, topu dýþarý sýpýtýyolla. “Gözelce vursanýza laynnn!” diye bir ses oldu. Hatta bi de “eþ.k oðlu eþ.kler” de dedi galiba. Allahallah ! Benden baþka kimse yok evde. Kimden çýktý bu ses diyom. Meðer ben demiþim. Duyduðum ses, benim sesimmiþ. O aðrýnýn arasýnda ne zaman dedim, o sesi nasýl çýkardým, anlayamadým sevgili günlüðüm. Ýnsan kendi konuþduðunu bilmez mi? Aðrýdan beynim oyulacak gibi olunca, baðýrdýðýmý bile fark edemedim. Futbolculara, sokak jargonuyla baðýrdýðým için, beni ayýplama sevgili günlüðüm. Diþ aðrýsý bu gadar þaþýrtdý beni. ”Ýnsan þaþýrýnca, eþine hala dermiþ.” sevgili günlüðüm. Beni mazur gör.

Bugün eften püften þeylerle doldurdum sayfayý. Aslýnda yazacak çok þey vardý. “Biber gazýnýn yan etkisi yok.” diyen Ýçiþleri Bakanýna bi çift lâfým olacaktý. Onu da haftaya yazarým. Günler çuvala girmedi ya. Ömrümüz varsa tabi. Diþ aðrýsýndan ölmediðime göre, demek çilem daha dolmadý sevgili günlüðüm. Ihhh!

Öpüyom gözlerinden.