"Usun ve deneyimin aksaçlýlarýnki gibi, ama yüreðin masum çocuklarýnki gibi olsun." -Schiller |
|
||||||||||
|
Deli Serpil diye yanýt aldým. Ona buna ver on kuruþ diye asýlýr, on kuruþtan baþka da para tanýmaz. Topladýðý on kuruþlarý biriktirir, kendisine çeþit çeþit giysiler alýr, yer içer, gezer tozar diye tanýtmýþtý bana Deli Serpil’i. Doðrusu bu kýz çok þaþýrttý beni. Zira Ýzmir’de buna oldukça çok benzeyen bir kýz var. O da bunun gibi zihinsel özürlü. Ha o mu? O bunun teyzesinin kýzý. Ýkisini yan yana koy, biribirinden ayýramazsýn onlarý. O Ýzmir de gördüðünü alýp götürürler ama, bunu kimse götüremez. Bu ýrzýna namusuna düþkündür. Bir gün bana da geldi. Ver ulan on kuruþ dedi. Ýkiletmeden verdim on kuruþu. Parayý cebine koyarken sordu? Beka mýsýn sen ulan “bekar mýsýn” Ne o gözüne mi kestirdin yoksa Astir ulan, benim yavuklum yok mu sanýyon sen dedi ve gülerek uzaklaþtý. Serpil her geliþinde on kuruþu esirgemediðimi görünce, dükkanýma sýk sýk gelmeye baþladý. Durumu gören komþularýmdan biri Ne o yahu, çok mu seviyorsun Serpil ‘i. Her geliþinde ona para veriyorsun dediðinde Elbette veririm. O benim yavuklum. Bu yanýtým Deli Serpil ‘in çok hoþuna gitmiþti. Nerede görse yanýma sokulur, bir dirsek vurur, candan bir gülümsemeyle Hadi ver bakalým yavukluna on kuruþ derdi. Vermekte nazlanýr gibi yapardým. Koluma girer Hadi kýrma yavuklunu, ver þu on kuruþu da gidem derdi. *** Aradan yýllar geçti. Yýllar önce ayrýldýðým kente eþimin tayini nedeniyle tekrar yerleþtim. Bir gün eþimle kol kola yürürken bir dirsek ve omuz darbesiyle sarsýldým. Neredeyse eþim ile birlikte yere yýkýlacaktýk. Kim bu ayý diye hýþýmla çarpana baktýðýmda, çarpanýn eski yavuklum Deli Serpil olduðunu gördüm. Oldukça þiþmiþ, bir bidondan farksýz hale gelmiþ. Hani ulan sen benim yavuklumdun, bu yanýndaki ne diye sordu gülerek. Eþimde bet beniz atmýþtý. Eyvah demiþ kendi kendine. Bekarlýðýnda düþüp kalktýklarýndan biri her halde. Vay baþýmýza gelenlere dercesine þaþkýn þaþkýn bakmakta. Ben se oldukça sakýn Bu benim karým, sen de benim yavuklumsun dedim gülerek. Öyleyse ver bir yirmibeþ kuruþ te kendime þalvar alayým. Hemen elimi cebime attým. Bir lira çýkarýp uzattým. Bu olmaz dedi yirmibeþ kuruþ verecen. Eþime döndüm, Bu deli para hesabýndan anlamaz. Varsa yirmibeþ kuruþ ver dedim. Eþim çantasýndan çýkarýp verdi. Serpil parayý aldý ve gülerek uzaklaþtý. Ne zaman yolum o kente düþse, Serpil beni gördüðünde koþarak yanýma gelir, dirseðiyle vurarak, enflasyona uydurduðu birimle yavuklu harçlýðýný ister. Özcan NEVRES
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Özcan Nevres, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |