Sýkýþ tepiþ belediye otobüsünde bile dikkat çekmeyecek gibi deðildi. Þoförün arkasýndaki sýrada sondan bir önceki ikilide oturuyorduk. Yaz sýcaðýnda iyice bunalmýþ halde birbirimizle konuþacak halimiz bile yoktu. Hatta sanýrým ben biraz uyukladým bile. Ta ki o binene kadar. O andan sonra ikimiz de birbirimizden habersiz inceleyecek ilginç bir tip bulmuþ olmaktan mutlu, onu göz hapsine almýþýz.

Eski Roma Hrstiyanlarýný andýran bir tipi vardý. Elbette Eski Roma Hristiyaný görmedim hiç ömrümde, ama neredense onlardan birinin resmini çizmem istense ayný þu önümde duran adam gibi birini çizerdim. Ensesinden hafif sarkan dalgalý koyu renk saçlarý, fazla uzun olmayan, aðzýný belirsiz kýlan sýk sakalý, dýþa fýrlak gözleriyle onlardan biri vardý iþte karþýmda.

Ben ilginç bir tip bulmanýn heyecanýyla, onu incelediðimi fark etmesinden de korkarak arada bir pencereden dýþarýya bakýyormuþ gibi yapýp  incelememi sürdürmekte olayým meðer arkadaþým da boþ durmuyormuþ. O da benim gibi týrnaklarý uzun bakýmlý elleri fark etmiþ. Bu týrnaklar mutlaka gitar çalan bir ele ait olmalý. Yaþý konusunda kesinlikle anlaþamadýk. Arkadaþým yirmi beþlerinde olduðunu iddia ederken. Ben otuzlarýnda olduðunu düþünüyordum. Sanýrým arkadaþým; elindeki defterlerden, sýrt çantasýndan ve temiz olmakla birlikte hayli spor kaçan kýyafetinden bu fikre kapýlmýþtý. Ben ise sadece yüzüne bakarak onun tahminlerinden daha yaþlý olduðunu iddia ediyordum.

Bizim yanýmýzda ayakta duruyordu. Bir süre sonra iki sýra önümüzde oturan orta yaþý aþmýþ bayan aniden dönerek ikisi arasýnda ortaklýk kuramayan bizleri afallatan bir þey yaparak ona göz kýrptý. Fakat daha sonra bayanýn yaný boþalýp da bizimki onun yanýna oturup gayet dostane konuþmaya baþladýklarýnda ancak ikisinin ana oðul olduklarýný kavradýk. Dediðim gibi kendimizi onlarý incelemeye o kadar kaptýrmýþýz ki ben arkadaþýmýn, arkadaþým da benim onlarla ilgilendiðimi fark etmemiþ. Ta ki otobüsten iner inmez ikimiz de onlardan bahsedene kadar.

Her ikimizin de ana oðul arasýnda çok özel bir iliþki olduðu kanýsýna varmýþtýk. Bu da ikimizi de þaþýrttý. Nereden mi? Anne, iki durak önce inecek oldu oðlundan ve ayrýlmalarý hayli duyarlýydý. Anne ayaða kalktý. Oðul aralardan onu görmeye çalýþtý, birbirlerini gözleriyle öptüler, kadýn indi, asfalttan aralýk olan otobüsün kapýsýndan onu görmeye çalýþtý, oðul otobüs uzaklaþana kadar annesini pencereden gözledi, son kez iþaret ve orta parmaðýný kullanarak ikimizi de büyüleyen bir jestle annesine öpücük gönderdi ve ayrýldýlar. Kimbilir belki akþama kadar, belki de bilinmeyen bir geleceðe kadar. Herikimiz de olaðan dýþýlýðý fark etmiþ ama adýný koyamamýþtýk.

Bu arada onun hakkýnda; nerede okuduðu, ne yaptýðý, kim olduðu, annesiyle arasýndakiler bizler için merak konusu olmakla birlikte sadece annesinin otobüsün kapýsýndan onu görmeye çalýþýrken seslenmesinden adýný öðrenebildik. "Hadi Fatih!" demiþti annesi.