Soðuk ve yaðmurlu bir günde sýcacýk bir merhaba ile baþladý her þey.
O buz gibi soðuk günde öyle ýlýk ýlýk indin ki yüreðime , sevgiye susamýþ gönül dallarýma can suyu oldun umut oldun.

Umudun rengi maviydi , ayný adýmýn anlamý gibi...

Dedin yüreðim yüreðine dokundu bu yüzden sevdik birbirimizi. Bir mavi boncuk ve bir mor menekþe benden sana..! Seni çok seviyorum bunu asla unutma...!

Öyle sevdim ki seni, gönlümün sýrça sarayýna padiþah yaptým. Bu da yetmedi korktum býrakýrda bir gün gidersin diye , baþladým ilmek ilmek düðüm, düðüm nakýþ gibi, gökyüzünün mavisini, gelin duvaðýnýn saf beyazlýðýný, Kýrmýzýnýn ateþini, yeþilin kutsallýðýný ,pembenin masumiyetini ve ipeðin zarifliðini katarak yüreðime iþlemeye seni. Sevdim seni, seninde beni sevmeni umut ederek...

Sen kendi dünyasýnda Aþk’a aþýk, Aþký tek bir þeyde deðil her yerde her þeyde arayan deli bir adam. Ben Aþký sen de bulduðunu sanan kör bir aþýk.

Zaman oldu, gecenin perçemini seninle taradým. Günün yüzünü seninle yýkadým.
Zaman oldu , zamansýz bahar tomurcuklarý açtý yüreðim.
Zaman oldu, uðruna siyah inciler döktü ki gözlerim.
Zaman oldu, senden kilometrelerce uzakta bile bir kalp atýþý kadar yakýn oldun..

Ve Bir zaman oldu .. Ben sen oldum ..Sen..Ben..ve birde sevdamýz...

Bak sevdam, bu sabahta hazýrladým kahvaltýmýzý.. Tavþan kaný çayýný demledim. Ekmeklerini kýzarttým. Sevdiðin reçelden de koydum...Belki fark etmezsin ama tutam tutam sevgi de ektim masamýzýn her bir köþesine...

Dýþarýsý yine soðuk... Yaðmurda atýþtýrmaya baþladý... Birazdan hýzlanýr... O zaman hiç gelmezsin belki... Zaten o kadar uzun zaman oldu ki sen gideli....

Ne olur artýk gel.. Bak mor menekþende benimle... Avuçlarýmda gittiðin günden beri biriktirdiðim umudum.. mavi boncuklarým..

Hadi sevdiðim, Hadi yüzümün gülen yaný...

Söyle hala gelmeyecek misin...?

Söyle hala sevmeyecek misin beni ...?