Yol göster bana küçük Didem. Yine birþeyler baþa dönüyor. Neden bu kadar isteksizim. Bizi rahatsýz eden ne? Neden huzursuzum. Neden en basit iþi bile yapmak istemiyorum. Neden þu anda seninle konuþmaya çalýþýrken bile rahat deðilim, ne oluyor bize? Lütfen içimizdeki ýþýðý yakmama yardým et. Önümüzde kuyularýn açýlmasýndan korkuyorum ve etrafý görememekten. Neden hiç sesini çýkarmýyorsun, bana kýzgýn mýsýn? Lütfen konuþ benimle. Sessizliðin korkutuyor beni. Bilmeden incittim mi yoksa seni? Bir hatam varsa söyle. Telafi edeyim, kýz, baðýr, çaðýr ama konuþ ne olur. Ne hissediyorsan onu yaþa, paylaþ benimle. Söz, sözünü kesmeyeceðim, seni anlamak, yanýnda olmak, yaralarýný sarmak istiyorum. Bu kadarýný çok görme bana.

Ne oldu, benim neþeli, meraklý, heyecanlý, keyifli, güçlü, baþarýlý, Didemime. Caným benim üzmüþüm yine seni belli. Konuþmaya bile korkuyorsun þimdi. Haydi gel kollarýma birlikte sessizce oturalým. Konuþmaya zorlamayacaðým seni. Ama þunu bil ki seni üzen þey her neyse, seni üzmesine engel olamadýðým, seni yeterince koruyamadýðým için çok üzgünüm. Ne zaman konuþmak istersen ben burdayým, usulca seslenmen yeter. Hadi þimdi birlikte susalým. Ama izin verirsen ve sen de istersen saçlarýný okþarým. Saçlarýnýn kirli olmasý benim için önemli deðil. Ben seni nasýl olursan ol, ne hissedersen hisset. Nasýl görünürsen görün, her halinle seviyorum. Ve benimle olmak istediðin, bana ihtiyacýn olduðu her an yanýnda olmak istiyorum. Geçmiþte hatalýydým, biliyorum. Seni yýllarca yalnýz býraktým, varlýðýnýn farkýna bile varmadým. Ama þimdi, biliyorum ordasýn.

Ýstersen herþeyi baþarabilirsin. Ne zaman istersen o zaman yanýnda olacaðým. Ve seni beklerken seni çaðýrmaktan vazgeçmeyeceðim. Sana ihtiyacým var birtanem. Ama daha önemlisi bence birbirimize ihtiyacýmýz var. Hepimiz hata yapabiliriz, biliyorum canýn yanýyor ama paylaþmak istediðinde içini açarsan kendini biraz daha iyi hissedebilirsin. Benimki sadece bir öneri, ama daha önce denediðimizde iþe yaramýþtý. Sen herþeyi yapabilecek güce sahipsin, sana inanýyorum.

26 Aralýk 2005 18:45


Caným benim, hoþgeldin, seni çok özledim. Ýçini bana açtýðýn için çok teþekkür ederim. Þimdi seni üzen þeyin ne olduðunu biliyorum. Üzülmekte, kýrýlmakta çok haklýsýn birtanem, bende seninle ayný duygu ve düþünceleri yaþadým.

Hatta o cümleyi ilk duyduðumda nasýl donup kaldýðýmý, yürümekte bile zorlandýðýmý, konuþamadýðýmý hatýrlýyorum. Ama o acý biraz soðuyunca, duygularýmýn, düþüncelerimin nedenlerini ve bendeki etkisini artýk sorgulayabiliyorum. Yani eskisi gibi acýya, düþünceye ve davranýþa saplanýp kalmýyorum. Ama bunu yapmakta kolay deðil ve bunu baþarabilsem de bu acýnýn tamamen yok olduðu anlamýna gelmiyor. Ancak hiç deðilse kýrýlma, incinme kýsmý çok þiddetli olmuyor ve içimde endiþe ve panik baþlamýyor. Belki þu an söylediklerim, sana boþ laf geliyor. Ayrýca seni koruyamadýðým, kýzgýnlýðýný, kýrgýnlýðýný, korkularýný dýþa vuramadýðým, susup kaldýðým için büyük olasýlýkla bana da kýzgýnsýn. Haklýsýn caným, suçluyum, seni koruyacaðýma, her zaman yanýnda olacaðýma, ne benim ne de baþkalarýnýn seni ezmelerine izin vermeyeceðime söz verdiðim halde canýnýn yanmasýný önleyemedim. Ama inan bana çok çaba sarfediyorum, kendimiz olmamýz, sýnýrlarýmýzý koruyabilmemiz ve duygularýmýzý, düþüncelerimizi sakince paylaþabilmek için. Bunlarýn hepsinde de eskiye oranla çok ama çok baþarýlýyýz. Bu ikimizin baþarýsý. Biz bir yüzün simetrik olmayan 2 eþit parçasýyýz. Birimiz olmayýnca diðerimiz ne kadar diðerine destek olmaya çalýþsa da hiçbirþey birlikteyken olduðu gibi olmuyor. Üzerimizde uzun yýllarýn alýþkanlýðý var ve her zaman, artýk geçerli olan düþünceleri uygulamak kolay olmuyor. Bazen acý, bazen utanç, bazen korku galip geliyor. Her ne kadar zaman zaman geriden izleri taþýsakta, biz kendimize çizdiðimiz yolumuzda yürümeye ve olumsuz olaylarda bile olumluyu görebilmeye devam ediyoruz. Bize en büyük destek, güven,sevgi,inanç ve ihtiyaç yine birbirimizde var. Ve biz kendi istediðimiz gibi olmayý baþarabilecek güce, bilgiye ve daha baþka ne gerekiyorsa hepsine sahibiz. Sahip olamadýklarýmýz varsa da, onlarý sürekli kendimize çaðýrdýðýmýz için ihtiyacýmýz olduðunda, uygun zamanda, bize geleceklerini biliyoruz.

Artýk eþimin gideceðinden, beni bir baþýma býrakacaðýndan korkmuyorum. Çünkü onun bana, benim ona olan sevgi, güven,sadakat ve saygýmýzýn karþýlýklý olduðunu ve ikimizinde bunu yaþamamýzýn en doðal haklarýmýz olduðunu biliyorum.

Herhangi bir anda sevdiklerimizle aramýzda çatýþmalar çýkabilir. Bunlardan ruhumuz yaralanabilir. Ama onlarýn amaçlarýnýn bize zarar vermek olmadýðýný biliyoruz. Sadece onlarda, ayný bizim gibi, kendi doðrularýna göre yaþýyorlar. Ve bazý farkýndalýklarýn bilincinde olmadýklarý için bilmeden canýmýzý yakabiliyorlar. Tabii ayný þey bizim içinde geçerli, ayný nedenlerle bizde istemeden bazý sevdiklerimizin canýný yakabiliyoruz. Ama bu tip durumlarda artýk (aþýrý olan) suçluluk duygumuzu normal seviyelerde hissedebiliyoruz. Gerektiðinde hem kendimizi hem sevdiklerimizi baðýþlayarak, hem kiþisel sorumluluðumuzu benimseyip hem de özgür hayatýmýzda kendi yolumuzda yürümeye devam ediyoruz.

Hiçbir duyguyu hissetmek ayýp deðildir, küçük Didem, sadece kendi duygularýný yaþarken, çevrendekilere zarar vermemeye dikkat edersen bence iyi olur. Duygularýný yaþa, anla ve onlardan öðrenebilecekleri öðren, sonra onlarý ve kendini serbest býrak. Böylece ikimizde özgür, huzurlu ve mutlu olabiliriz.

Didem

3 Kasým 2007 Cumartesi 11:20

-Duru pabucu yarým çýk dýþarýya oynayalým.

-Efendim

-Nasýlsýn caným?

Ýyiyim sen nasýlsýn.

-Ýyiyim de ne bu resmiyet.

-Bilmem!

-Caným sen bana kýrgýn mýsýn?

-Olabilir.

-Her ne yaptýysam ya da yapmadýysam seni kýrdýðým için özür dilerim. Hatamýn ne olduðunu benimle paylaþýr mýsýn?

-Yine, beni, yalnýz býraktýn.

-Ne diyebilirim ki, haklýsýn.

-Karanlýklarý sevmiyorum, seni özlüyorum. Sana kýzdýðým ve seni anlayamadýðým için kendime de kýzýyor, suçluluk duyuyorum.

-Birbirimizden uzakta da olsak ayný þeyleri düþünüp hissediyoruz desene

-Nasýl yani?

-Senden neden uzaklaþtýðýmý açýklayayým sana. Olumsuz duygu ve düþüncelere takýlýp kendimi, geçmiþimi bu günkü farkýndalýklarýmla, yargýlamaya kalktýðýmý fark ettiðim için, kendimden de senden de kaçtým

-Ama neden?

-Çünkü ne seni ne de kendimi incitmek istemiyorum. Bunu baþaramadýðým için suçluluk duyuyor ve kendimi deðersiz hissediyorum. Bu olumsuz duygu ve düþüncelere saplanýp sorumluluklarýmý yerine getirmekte zorlanýyorum. Ve sana da bunlarý yaþatmamak için senden de kaçýyorum.

-Ama yakýn da olsak uzak da olsak, ben de seninle ayný þeyleri düþünüp yaþýyorum ve acý çekiyorum.

-Caným benim bunu bilmiyordum.

-Benden kaçarsan nasýl bilebilirsin ki?

-Yine haklýsýn

-Sadece ben deðil sen de haklýsýn. Beni korumak istediðin için benden kaçtýðýný anlýyorum. Ama benim benden kaçmana deðil iyi gün de kötü günde de yanýmda olmana ihtiyacým var. Birlikte sadece mutluluðu deðil, üzüntüleri de paylaþabiliriz. Hem sen deðil misin, mutluluk ve sevgi paylaþtýkça çoðalýr, acý ve yalnýzlýk paylaþtýkça azalýr diyen? Benzer bir lafý baþkasý söylemiþti ama kimdi hatýrlayamadým.

-Hadi birlikte arayalým

-Ýyi fikir.

-Net bir bilgiye ulaþamadým.

-O zaman biz de kendi tanýmýmýzý yazalým

-Anlaþtýk.

Zýtlýklar: Sevgi=nefret zýt anlamý: Umursamamak, önemsememek

Mutluluk=mutsuzluk

acý


-Bu kadar basit bir bilgi de bile emin olamamak canýmý sýkýyor.

-Benim de, hadi öðrenelim.

-Öðrenelim öðrenmesine de …

-E,ee…

-Öðlen oldu, sorumluluk zamaný.

-Peki mesaj alýndý.