Geçmiþte bu kadar hüzünlü olmamamýzýn sebebi temiz hafýzalarýmýz ve az kýsa devre yapmýþ bilinçaltýmýzdý sanýrým. Geçmiþ ve geleceði kýyaslamak için ölüp tekrar dirilmek gerekiyor olabilir. Dýþardan bakmak kendine, bir çözüm olabilir. Ne hissedeceðini bilerek yaþamak engeller mi anýlarý?
Acý eþiðimiz çoðaldý mý, azaldý mý? Belkide þimdi daha iyiyiz....

Yine tek gecelik saçmalýk yaþadým. Amacým sex deðil, sadece sevilmekti. Ve ben bunu baþaramýyorum bir türlü. Adamlar giriyor hayatýma. Sonrasýnda bir daha görmek istemiyorum. Kullanýldýðýmý sanýyorum, kullanýyorum aslýnda. Bilmiyorum.

Onu düþünmeden edemiyorum. Cuma gecesi tanýdýðým ve cumartesi sabahý sessizce hayatýmdan çýkan adam.Hoþlanýyor muyum diye sorguluyorum kendimi sürekli.. Cevabýný duymaktan korkuyorum.
Sanki yýllardýr tanýyorum bu yalnýz adamý. O kadar tek baþýna ki, kullandýðý lisaný çözebilmek için onun kadar yalnýz olmak gerekiyor. Her kelimesi, içindeki karmaþayý unutmak için okuduðu kitaplardan itina ile seçilmiþ. Bense çok zorladým kendimi, onu anlayabilmek için. Olmadý... , Ýçindeki kavgayý yakalayabilirim düþüncesiyle, alkolle bulandýrdým zihnimi. Döndü, bana baktý sonra oda içti. Ýkimizde biliyorduk; konuþmak saçma. Sessizlik oldu yudumlarken alkolleri. Etrafýmýzý izleyip, içimizi dinledik. Göz göze gelmekten korktuk. Yanyana olmamýz bir þey ifade etmiyordu bizim için. Tek farký yalnýzlýktan daha iyiydi.

O zaman anladým aslýnda ne kadar yalnýz olduðumu, hatta iç dünyamda onun kadar yalnýz olduðumu. Sonra bir an geldi ve konuþmaya baþladýk. Anlar oldum söylediklerini. Yavaþ yavaþ adým attýk birbirimize. Ýnsanla, vahþi hayvanýn birbirini tanýma aþamasý gibiydi yakýnlaþmamýz. Yavaþ ve ürkek. Hangimiz insandýk hangimiz vahþi bilmiyorum. Yaklaþmaya baþladým bana bakmadýðýný sandýðým anlarda. Daha hýzlý tüketmek istedim onu. Kaçtý benden. Pes edip, çekip gitsem mi yanýndan dedim. Olmadý, onu bana çeken garip bir enerji vardý. Sanki kendimi görüyordum onda. Dýþardan kimsenin anlayamayacaðý, iç yargýlamalarýmý görüyordum gözlerinde. En sonunda ne konuþtuðumuzu hatýrlayamayacak kadar ayný olmuþtuk. Sarýldýk öptük yalnýzlýklarýmýzý. Sabah oldu ve gerçekle uyandýk. Sessizce gitti... Nefret ettim ondan. Tüm yaralarýmý göstermiþtim halbuki. Ve görmüþtüm en hassas izlerini. Þimdi ne kullandýðýný bilmeyen baðýmlý gibi merak ediyorum onu. Hoþlanýyor muyum? Bilmiyorum. Nefret mi ediyorum? Evet. Beni kendimle býraktýðý için kýzgýným ona. Ama aramayacak kadar da saygým var kendime.
Bizler gece bekçileriyiz. Ýnsanlarýn en hassas zamanlarýnda en yakýn dostlarý haline gelir , önce sever bedenlerini sakinleþtiririz. Sonra en ummadýklarý anda ruhlarýný bedenlerinden çekip, kayboluruz sabahýn ilk ýþýklarýyla. Bu bana olmamalýydý. Bana olmamalýydý. Nefes alamýyorum bu sabah.