"“Yazmak, çoğu zaman düşündüğünü söylemekten çok, düşündüğünü saklamanın en uzun, en karmaşık yoludur.” – Franz Kafka"

Deneme > Anılar

nostaljik

Mavi...

Sonuna gelinen bir baharda.
iki kişi
bir çatının altında

nötr

Otobüs Yolculuğu

Otobüs yolculuğu hakkındaki gözlem ve izlenimlerimin, estetik kaygısı gütmeden kalemimden dökülmüş hali...

olumlu

Kahramanıma...

Babasıyla anıları 9 yaşında kalmış bir kız çocuğunun babalar günü hediyesi olacak bu yazı. Unutmamaya çalıştığı birkaç çok özel anıyla, ruhuyla babasıyla konuşup gökyüzüne, oralarda olduğunu bildiği bir yere, dilekler gönderecek. Babam olduğun için teşekkür ederim diyecek.

üzgün

Siz Hala Sigara mı İçiyorsunuz?

Ahmet Kanmazdan bahsediyorum. Benim eniştemden. Dünyanın en vefalı, en iyi insanlarından biriydi belki. Hiç kimseyi üzmez, hiç kimseyi kırmazdı. Hele çocukları çok severdi. Belki de en iyi müşterileri onlar idi. En sağlam müşterilerim diyordu onlar için.
Üniversiteyi son sınıftan terk etmişti. Tek bir dersi vardı. Hocayla

üzgün

Babam Yaşasa Çok Kızardı

Yıllarca bir fabrikada işçi olarak çalıştı benim babam
Hayır, yakınmak için söylemiyorum. Aksine, biz Başbakanı kırmak, devleti karşımıza almak bahasına bırakın üç çocuğu, ikinciyi bile göze alamazken; tam dört tane çocuk yetiştirmişti babam.

nostaljik

Orjinal Gıbrıslı'lık Adalı Olmak mı?

Şimdi hem güney hem de kuzeyi bir arada Kıbrıs’ı yaşayıp, çocukluğumun anılarında saklanmış, arada yüzlerini çıkarıp beni selamlayan İstanbullu Adalıları anımsamak ve yüzünü hiç görmediğim Giritli büyük annemi anmak hoşuma gidiyor. Kıbrıs bana hayatta en çok yapmak istediğim şeyi, yazma motivasyonunu sağlamış yer olarak, kişisel tarihimde en az

nostaljik

Kardan Gelenler...

...oyal zarf fabrika yemekhanesinde yediğim leziz yemeklerden dolayı işçiliği muhteşem meslek saydığım, verilen 2 krş harçlıkla yeni tesisler kurabileceğimi ve ordaki yemeklerin hepsini yiyeceğim günleri düşündüğüm hayal yıllarım...
...bu sabah kar yağarken lapa lapa, elimde kahvemle aklımdan geçtim, uzun uzun... hatırladım, güldüm, hüzünlendim. ama en son

olumlu

Seyir Defterinin Altın Sayfası

son doğum günümde bana gelen bir hediye için yazdığım minik, minicik bir yazı. az önce yazı arşivimi karıştırırken gördüm, ve öylesine açıp baktığımda gerçekten paylaşmaya değer olduğunu analdım. ve buraya kopyalıyorum.

üzgün

Gözlem Yansımaları

Okuyan herkese, zaman ayırdıkları için çok teşekkür ederim.
Bir gözlemin ardından, akılda beliren, anlık düşüncelerin ifadesini içeren yazım, bir iddia hatta varsayım bile değildir, sadece içimden geçenleri paylaşmak istedim. Kimsenin acısını hafife almak ve saygısızlık etmek istemem. Umarım dünyada terörün de bir gün sonu gelir ve

nötr

Havaalanı İzlenimleri

İstanbul hava alanına tahminimden çok erken bir saatte ulaşmıştım. Dış hatlar departmanında yaklaşık dört saat sonra gelecek yolcumu karşılamak üzere beklemeye başladım. İki günlük bir uykusuzluktan sonra göz kapaklarım tonlarca ağırlık altında kalmış gibi kendiliğinden kapanmaya başlıyor, ben uyanık kalmak için direnç gösterdikçe inadına uyku, bütün çekiciliğiyle şuur

karamsar

İçimi Acıtan Bir Şey Var İçimde

İçimi acıtan bir şey var içinde. Mutluluk çok uzak sanki bu mevsimde. Biraz umut vardı sanki saklı bir yerlerde. Şimdi oda kayıp, oda gizlenmiş, oda yok sakladığım yerde...

Başa Dön