"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
"Kelimelerin gücüyle dünyaları değiştirin."
Yazık oldu. Ben ve benim gibi asiller yüz, yüz elli milyon aylıkla yaşamlarını sürdürürken, daha doğrusu yaşamak için mucizeler yaratırken, vekillerimiz tepeden inme, üstelikte halkı hiçe sayarak maaşlarına sekiz yüz milyonluk zammı yapıverdiler
Biz güvenli arabalarımızda evlerimize giderken, yol kenarında travestiler vardı ve biz kafamızı çevirip bakmayacak kadar kanıksamıştık onları, belki de yoksaymak işimize geliyordu.
Bu metin düzyazı olup şiirsel öğelerin daha geri planda kalmasına rağmen gün içerisinde yaşadığımız bir kesit anı sunmaktadır .Daha derin okunmaya bağlı ufak dersler de çıkarılabilir.
Terör bizi teslim alamayacak. Yüzümüzde hüzün olmayacak. Nehcü'l Belağa'da okudum. İmam Ali abisine mektup yazıyor. Sonuna da şunu ekliyor: ''Nasılım diye sorarsan, zamanın şüphesine karşı sabırlı ve şiddetliyim. Yüzümde üzüntü görülmesi zoruma gidiyor. Böylece düşman alay eder, dostlar üzülür.'' Yüreğimiz yansın, ciğerimiz parçalansın. Acımızı doya doya yaşayalım. Yaşamamız
Sevgi yoksa her şey bitmiş demektir. Hadi biraz olsun sevgiye aç kalbini güneş gibi doğsun ve aynadaki akisimiz gibi hem sana hem etrafımıza ışık saçsın..
‘Bakın kullarım, adam olmazsanız, aklınızı başınıza devşirmezseniz, bu adamların sayısını arttırırım’ diye yaratıp, bilhassa ‘uyarı niyetine’ başımıza gönderdiğin ‘aklı evvel’ politikacılar var ya Allahım, ne olursun on
İşin aslı biliyor musunuz ne yaptırırsak yaptıralım ruhumuza ve kalbimize botoks yaptırmadıktan sonra değişen hiç bir şey yok.
Ama Tansu Çiller' i hatırlayınca, gülüyorum:))Onun da saçlarını keserler diye teselli buluyorum kendime ve parti başkanı olmadığıma seviniyorum.
yazılı ve görsel basınımızda zaman zaman önemsiz olaylar gündeme taşındığı gibi; bazan gündeme taşınan önemsiz bir olay, değişik gazetelerde farklı ifadelerle yer alabilmektedir. Böyle vakıalar bizde matbuatın tarihi kadar eskiymiş...
Üzerinde,kağıttan kayıklar yüzen nehrin.Alacakuşların kopartdığı etimin acısını, içine koyduğum kağıttan kayıklardan, hergün birisini üzerine salıvardiğm nehrin
Sanıyorum acı soğuk bir pazartesiydi. Sırtında torbası olan yerlere kadar uzun kirli paltolu dilenci görünümlü bir ihtiyar tek tek bu izmaritleri toplayıp torbasına dolduruyor, o birini toplarken arkasından bir diğeri izmaritle yeniden doluyordu.
Dışarıdaki herkes bana karşı birleşip abzürtlükerimin önünü tıkamaya karar vermiş olmalı..
Kapatıyor gözlerini. Sinirle göz kapaklarını birkaç saniye bekletiyor öyle. Ve bir solukta açıyor gözlerini. Karşısındaki, terslendiğini düşünüyor ister istemez. Uzlaşma ve anlaşma niyetinin eserine rastlayamıyor onda. Anlayamadığı bir şeylerin olduğunu h
Bardağın yarısı dolu olduğu sürece hayata katlanmak en az kendimize katlanmak kadar kolay
