Dışarıda delicesine yağmur yağıyor, içim daralıyor. Dışarı atıyorum kendimi , nereye gideceğimi bilmiyorum.Çamurlara batıp çıkıyorum, alnıma sürülmüş kara lekeler gibi. Karşılaştığım insanlar ne kadar soğuk ve yabancı sanki memleketimde değil gibiyim. Kaldırım ortasında bir çocuk selpak satıyor parkasına sarılmış; çocuksu hayallerini şimdiden rafa kaldırmış.
Yolda yüremeye devam ediyorum ve insanlargörüyorum umutsuz bakışları üzerimde bir tebessüm yok dudaklarında...
Sevgi yoksa her şey bitmiş demektir. Hadi biraz olsun sevgiye aç kalbini güneş gibi doğsun ve aynadaki akisimiz gibi hem sana hem etrafımıza ışık saçsın.....
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
