Umutsuzluğa kapılmış bir kızın,yağmurlu bir gece sokakta yaptığı kısa yürüyüş anlatılmaktadır.Soğuk havayı ciğerlerine çekerken yalnızlığını ve geleceğini düşünmektedir.Hayatımızın kısa kesitlerinde aldığımız büyük kararlardan biri var bu yazıda.Sevgiyi a
Şimdi durup yüreğime sorduğumda tüm bunları bilseydin yinede atarmıydın o son adımı diye bırakın cevabı sesimin yankısını bile duyamamaktayım; ama adını aşk koydum bu oyunun bir sonraki adımın bana nelere malolacağını peşin bir hükümmüş gibi çakıp alnıma, aldanıyorum birkez daha bu masala...
gel, sen koksun sokaklar yine, bırak baharı şehre, çiçeklerin kokusu toprağı sulasın, sen yanımda ol da gerekirse hiç çiçek açmasın bir daha....
Aşkta mutluluk yok, aşktaki mutluluğu, aşkı yaşayan kahramanlar yaratır. 18 yıl sonra bile olsa.....
...ah celal- i ask,
nazli bir yar olasan,
bicare kalasan,
arasan bucak bucak goz bebeklerine dusmus ay’ in izdusumlerini..........
Rüya oldduğunu düşündüğüm şeyler yaşıyorum. Unutamam diye adına şiirler yazdığımı bir güne siliyorum. Saltanat sürdüğü rüyalarıma başkasını geçiriyorum.
Gecenin kokusu şehrine en ağır haliyle çökmüşken ve sen uykudayken, beynimin en uc noktalarında sana adanan cümleler.
Belki de alışacaktık her gece bir hayale sarılıp uyumaya, benim bu hale sebep. Ama bağışla hiç kimse beni böyle sevmedi.
Yağmurlu bir yaz akşamıydı. Islak kaldırım taşları paylaşıyordu hüznümüzü. İkimiz de yorgun, başımız önde yürüyorduk, tek bir kelime bile konuşmadan.
Sen, kaldırım taşlarını sayıyordun gözlerinle, ben ağlayamıyordum...
Var sanılan aslında her zaman yoktur. Bazen yanımda dediğin aslında çoktan yok olmuştur.
