"Edebiyatın en acımasız eleştirmenleri, genelde kendi kitabını yazamamış olanlardır." – William Shakespeare (kurgusal)"
"Edebiyatın en acımasız eleştirmenleri, genelde kendi kitabını yazamamış olanlardır." – William Shakespeare (kurgusal)"
Amaçsızca çekip gittiklerini zannederken bazen kendileri bile, aslında tek bir kelimede gizlidir dönüşlerinin, ya da kalmalarının şifresi. “KAL” diyecek bir sevgiliye feda edilir gider, gururun hırçın oyunbozanlığında ezilen sevgi...
Bütün bulutlara sana dair sevdamı yükledim,üzerine sağanak sağanak yağsın diye.Bütün rüzgarlar aşkımızı taşıyor.Yarınlara dair tüm umutlarımı senin gamzelerine gömdüm,her gülüşünde ortaya çıksın diye…
hersey yerliyerinde dunyada herkesin bir gorevi var herseyin bir amaci var,
su ve gunes topragi doyurmakla gorevliler toprakta insani doyurmakla gorevli,
ay ve yildizlar geceyi aydinlatmakla gorevliler,
Sonra; sonrası olacak elbet. Zaman geçecek… denize koşacaksın, huzura, kalbin gibi seyredeceksin gün batımı kayıklarını. Gümüş zevraklar gibi olacak ruhun.
Yokluğuma katlanma artık,
Hasretime alışma,
Özlemimi yakala,
Hayallerin kollarına bırak kendini, geniş zamanlarda…
Unutma hiç birşey için geç değil,
Bedenime kefen biçti ellerin de
Ben yine de kıyamadım.
Dokunuşlarına öldüm sevgili.
Kırpma gözünü sen de acıma bana
Sevdaların pınarına kandırma yüreğimi
Yeni dekore edilmiş bir cafe ve sana doğru yeni dekore edilmiş bir kalp farkettirdi warlığını benden öte sana doğru...
Ben aşkı anlatırdım; sen olmayınca aşkım yarım... Ve sende kaldı tüm inandıklarım...
… bir yitik kentte yeniden başlar zaman ve senin kentin o içinde yaşadığın… unuttuğun bir ara sarhoşluğundan…
… çamur kaptı sını yeniden fark edersin kırlangıçların…
Takvimlere bakmadan soldu saçlarım, uzadı senli gecelere… Sonbahar sızıları yüreğimi kanatırken; gözlerime doğan güneşim, senli günlerim daha bir kıymetli artık… Yanan her gecenin ardından nefesinle buğulanmış camına adımı yazıyorsan, o günüm daha umutlu… Ne olur, her gündoğumu adımı yaz sabahlarına, ne olur bir güneşli sabah daha… Gecelere uzayan
hep uzak kalmaya çalışırdın bende, sevgimden, kalbinden. zarardı çünkü kendin bana. oysa ben herşeyi bilinçli yaptım; sevmek dışında
Ben sana çocukluğumdan vurgunum.Seni büyüttüm içimde,ben büyürken sen olgunlaştın,sen büyürken içimde ben küçüldüm.Hüzün akşamlarında senin hayaline sarılıp uyudum.Tüm çıkmaz sokakları sensiz yürüdüm.
Yer yüzünde görüp gönül bağladığım her şey.Kopuyorsunuz bütün bütün benden…Sırça köşkün,bedbaht beyi,hiçbir güzellik cezb etmiyor artık beni.
Yakalandım böyle apansız sana... Sarılmalarında bulurum yüreğime binlerce deva... Yok sayamam kırılmışlıklarımı ama... Senden geliyor şimdi hepsine sevdaya dair sanki binlerce dua... Bir besmele mi lazım artık bize yoksa devamına çekilecek kutsal bir amin midir aşk tadın da ...
•
Şimdi göğe daldır gözlerini…
Sen daha çok küçüksün çocuk.
Sezen henüz son şarkısını söylemedi ki…
