Şiir > Soyut

üzgün

Huzur

nerde gezinir bilir misiniz / veyahut siz hiç onu kaybettiniz mi

nostaljik

Uyku Perisi

Gözüne gün ışığı kaçmışlar nasıl uyurlar bilirsin. / Hani ışık sızdı mı bir

üzgün

İletki

açıları öğrendim diye / yönünü değiştirdi çocuklar / topraktaydı ayakları

nostaljik

Zaman

Yitik tecrübeleri kavmimin / Bir kadim tarihte tanıştım senle /

üzgün

Dolap

“Varsayımların yokluğunu vurduğu kundağındadır asıl çocuk! Başlık çiftleşmişse, yokluk birleşmiş demektir bedeninde… Belki bundandır kayanın ufalanma

karamsar

Nifak

Düşünceler belirsiz, hepsi ibham / Sömürülmüş duygular bi-ahkam / Tam

üzgün

Sensizliktan...

Öyle yoksun ki bir gidişi aratır gibi / Yokluğunun karası kalmış avuç içlerim

Başa Dön