"Yazmak, aslında hayatta kalma mücadelesidir; yeter ki kahve makineniz bozulmasın." - Virginia Woolf (kurgusal)"

Şiir > Soyut

nostaljik

Mutluluk

Bir bahar sabahıydı / Bütün kapılar, pencereler açıktı / Ve

üzgün

Sonbahar

Vakitsiz açan dağ gelinciği değilim ki / Poyrazlara kurban gideyim. /

düşündürücü

Nereden?

oldukça dik duruyorum. / ama hala; / ayak uçlarıma dokunabiliyorum.

düşündürücü

Soyun

Çık içinden, soyun / Neye ulaştırdı ki insanlığı / Şimdiye

karamsar

Matruşka

Yalnız kalmakta dört köşesine, / Soru işareti aklın yönsüz pusulası, /

dramatik

Olmadı

Şimdi sırası mıydı? Örümceği öldürmenin. / Artık ağlarını bilinçle örüyordu. /

nostaljik

Dama

Batık şehrimin parka taşlarında / Gölgemin üstünde sekerek / Devriye

nostaljik

Utku

Nedir o, ömrümüzün hiç dinmeyen rüzgârı; / Ateşten bir dağın eteklerinde?

Başa Dön