"“Yazmak gibisi yok; çünkü kimse ‘Azıcık daha karışıklık, lütfen’ demez.” – Mark Twain"

Şiir > Soyut

nostaljik

Mutluluk

Bir bahar sabahıydı / Bütün kapılar, pencereler açıktı / Ve

düşündürücü

Soyun

Çık içinden, soyun / Neye ulaştırdı ki insanlığı / Şimdiye

üzgün

Sonbahar

Vakitsiz açan dağ gelinciği değilim ki / Poyrazlara kurban gideyim. /

dramatik

Olmadı

Şimdi sırası mıydı? Örümceği öldürmenin. / Artık ağlarını bilinçle örüyordu. /

nostaljik

Dama

Batık şehrimin parka taşlarında / Gölgemin üstünde sekerek / Devriye

üzgün

Eks

Ne kadar üşürse ölüm, /O kadar kapatır yüzünü, / Tanınmamak için, kapalı gözler..

nostaljik

Utku

Nedir o, ömrümüzün hiç dinmeyen rüzgârı; / Ateşten bir dağın eteklerinde?

Başa Dön