"Yazmak, aslında ölümü oyalamaktır; yoksa bu kadar çok kelimeye kimin ihtiyacı olurdu ki?" — Jorge Luis Borges"

Şiir > Sürrealizm

nostaljik

Çınlama

kış yapraklarıyla boğulan çanın son nefesi / misafir ya da evlat

üzgün

Kerti

söz kestik toprağın kertisine / üç günlük ömrü / nabız

olumsuz

Orantısız Güç

skolastik bir çağdan sanrılar dolaşır güpegündüz belleğimde / dogmalar kıpırdanır doğmaya hazır dirliğime

karamsar

Cesaret

rüzgarın ortasında yalnız / sonsuz beyazlık kuşları gibi / mavi

karamsar

Alyuvar

kan kaybediyormuşum / ziyanı yok / herkesin yolu

üzgün

Beklenti

Pırlantaların katline / uğradığından beri / güller /

üzgün

Aslında

Hep yalnızsındır, / Zaman zaman yüreğine uğrasalarda, / Misafirdir onlar.

Başa Dön