Şiir > Sürrealizm
üzgün
Fiaba
Geçecekti geniş diyarların ardından soluyacaktı gri atı ıssızlığı / akacaktı asude, yorgun sisler
üzgün
Sustuğum Kadar Yalnızlık
Nemli gözlerimi güneşe tutuyorum, / soluğumu tutuyorum zaman zaman. /
nostaljik
K'an İz'i
"Büyülütavanarasıhikayelerigömütlerebakıpgeçmiştenalıntılaryapmakkesitkesityaşanamazabilirlikgetirerekoynamakdüşlerimizlezamaniçindesaklıkalmışmasallarıdolaptançıkarıphalavarolduğunainanarakbirşeylerin" / En uzun cümlem bu benim ya da yarısı eksik
karışık
Ben Bir Suluboyaciyim
**ben bir suluboyaciyim... /... gözyaslarini kurutan** / **hergün** / **ellerim bir baska ak... / ... kan
düşündürücü
Rüzgâr Tutan Çocuklar
Göğün öte yüzünde rüzgâr tutan çocuklar / Nasıl okuyorsunuz ruhlarını sözcüklerin
nostaljik
Dudaklarim Kepenk Indirmis
Bag vurmak dile kár degil.../...olmaz. / Söz ucari, kelebek agi tutmaz.../...yakalanmaz. / Edebi háli hatirinda sakli
umutlu
Ellerimin Nefesi
Hastane koridorlarinda sessiz olmamizi hatirlatan hemsire fotograflari gibi / Isaret parmagimla dudaklarima dogru
üzgün
Aklımı kaçıran sorular
Paslı bir kapıdan geçti hüzün, / Kentin koridorlarında uğuldayan sessizlik, /
olumsuz
Anoreksia
Seninkalbinanoreksia / Seninkalbinanoreksi / Seninkalbinanoreks / Seninkalbinanorek
üzgün
Köhne İskele
Silik bir şehrin köhne iskelesinde bırakmıştım en son seni / Gözümde yokluğunun yaşları