Gece olmuş
yıldızsız
kapkaranlık bir gece
sadece belli belirsiz bir ay
gökyüzünde
elimde sigara
içime çekiyorum,
her nefeste
yıldız doluyor içime.
karanlık gök
yavaş yavaş
ışıldamaya başlıyor
bir deniz feneri görüyorum
burası neresi?
kravatı koltuğa atılmış
takım elbiseli adama bakıyorm
dikiz aynasından.
terkedilmiş bir köpek kadar yalnız
ama çaktırmıyor.
bir ben anlıyorum
gözbebeklerindeki
derin yalnızlığı.
gündüzleri çevresine hırlayan
vahşi köpek
geceleri
bir nefes sigara ile
uysallaşıyor.
kontağı kapat
in aşağıya
denize yürü diyor
uzaktaki fener.
emir telakki edip
uysal bir köpek misali
iniyorum.
iniyorum tüm hırslarımdan,
tüm kıskançlıklarımdan.
yürüyorum
ağır ağır.
Geceleri acelem yok
tüm telaşımı gündüze
ve istanbul'a bırakmışım.
sahil bomboş
bu saatte,
bu mevsimde.
sahil de yapayalnız...
ona doğru attığım her adımla
ikimiz de yalnızlığımızdan sıyrılıyoruz.
hava soğuk
ama beni üşütmüyor
atıyorum laci ceketi.
tüy gibi hafifim artık.
bir berduş kapıyor ceketi,
aldırmıyorum.
bana yaklaşıyor
sigaran var mı ahbap? diyor
evet diyorum
hiçbir şeyim olmasa da
sigaram hep olur
sol gömlek cebimden
çıkarıyorum
hayatımda olmadığım kadar
bonkör bir tavırla paketi uzatıyorum
yabancı içinden iki tane alıp
eyvallah diyor
ve
bana
içmekte olduğu şarap şişesini uzatıyorum
'çekinme iç evladım' diyor.
ben de ona 'eyvallah' diyorum
oturuyoruz,
tüm makbul insanların yalnız bıraktığı sahile.
'sen de benim gibi dertlisin' diyor adam
ama çok gençsin,
anlat bakalım:
'dünyayı kurtarmak için çıkktığın yolda kendini mi kaybettin?'
'yok' diyorum
'vefasız bir kadın mı oldu katilin?'
'yok' diyorum
'o zaman' diyor
'anladım en zor
ve en kolay
dert seninki'
merakla 'nedir' diyorum?
'Kendinden umudu kesmişsin.'
İçime çektiğim duman ciğerimi dağlıyor,
muhtemel sigaranın dumanından gözüm yaşarıyor,
boş bulunup;
'nasıl,
nerden bildin?' diyorum.
Ağzımdan fırlayan itirafa bin pişman
sesim istemsiz titriyor.
'Gözlerime bak 'diyor,
'dikkatlice
en derine bak
ne göreceksin?'
ucuz şarap
tütün
ve
deniz kokan elleriyle
başımı kavrıyor
gözlerimi gözlerine odaklıyor.
etraf değişiyor birden
gecenin karanlığındaki florya sahili
çocukluğumun güneşli akdenizine dönüşüyor.
yabancının gözlerinde
uzun zamandır
varlığını unuttuğum
o mutlu çocuğu görüyorum.
çocuk deniz kıyısında dalgalarla yarış halinde
yüzüyor yunuslar gibi,
üstünden uçan martıya bakıp;
'ben de bir gün senin gibi uçucam' diyor
'uzaktaki tekneye gözlerini dikip
balıkçıya sesleniyor
'ben de
büyüyünce okyanuslara açılıcam'
'babamın doğum günümde aldığı
o çok sevdiğim kitaptaki gibi
korkusuz kaptan olucam' diyor
şaşırıyorum.
birden üşümeye başlıyorum.
tüylerim diken diken oluyor,
dengem bozuluyor,
tam düşmek üzereyken
son bir sahne görüyorum
o göz bebeklerinde:
mutlu deniz çocuğu
kumların üstünde bir deniz yıldızı buluyor
heyecanla
elindeki hazineye bakıyor
güneşe tuttuğu
ışıldayan
deniz yıldızını
sevgiyle okşayıp
sessizce ona bir şeyler fısıldıyor.
hiç mecalim kalmamasına rağmen
son bir gayret
gözlerimi,
kulaklarımı
o çocuğa yaklaştırıyorum
ve duyuyorum
sihirli cümleyi:
sen benim şans meleğim olacaksın
seni hep yanımda taşıyacağım
ne zaman yardımına ihtiyacım olursa
alaaddin cini gibi
senden yardım isteyeceğim diyor...
acıyla gülümsüyor ve düşüyorum...
düşerken önümden
annem geçiyor
sonra çocukluk arkadaşım
sonra kadınlar
esmer, sarışın, güzel, çirkin, isterik,şehvetli,kaprisli
sonra koca koca adamlar
okul müdürleri
patronlar
sahtekar iş arkadaşları
şehirler
kalabalık
yalnız
karanlık
metropoller...
ve en sonunda
fırtınalı denizin ortasından
büyülü ışıltısıyla
gözlerimi kamaştırıyor,
pupa yelken bana doğru gelen bir gemi.
güvertesinde uzun yolların kaptanı,
dürbünü
megafon olmuş
bağırıyor
artı sonsuz...
...
...
yıllar geçti bu anının üstünden
şimdi ben
bir sahil kasabasında
uzanmışım kumlara,
üstümde parıldayan yıldızlar
boynumda muskam
deniz yıldızım,
koynumda başımın tacı
aysel,
dolunayda içiyorum,
aşkın kan kırmızı şarabını
hayatın sonsuz coşkusunu
yeniden doğuşum şerefine.
